Onbegrijpelijk, hoe retailers én fabrikanten door al te strikte regels en pesterijen in hun handelsvrijheid worden belemmerd. Fiscale deals zijn slechts een waardeloos vodje papier, heldere afspraken met concurrenten blijken plots illegaal. Gelukkig strooit Filet Pur peper en zout op de wonde.
Transparant gesjoemel
Van je leveranciers moet je het hebben. Kijk, dan doe je als foodretailers eens je best om synergie na te streven, om schaalvoordeel op te bouwen en aldus een waar hefboomeffect te creëren dat de taart voor iedereen groter maakt. Je ontplooit gezamenlijke groei-initiatieven die een ongeziene toegevoegde waarde betekenen voor de consument. Je stelt je constructief op teneinde een duurzame win-winsituatie te verwezenlijken. En wat doen die ondankbare merkfabrikanten? Achter je rug lopen ze naar de concurrentiewaakhond met nochtans vertrouwelijke documenten, om je er in te luizen waar je bij staat. Op beschuldiging van zwendel en geritsel. Even serieus: is dàt nu partnership?
Voor je het weet, vallen controleurs en politieagenten je kantoren binnen om er een waanzinnige chaos te veroorzaken. En denk maar niet dat ze de rommel weer opruimen voor ze vertrekken. Daar zit je dan met je kartel. Het moet gezegd, de tot nader order onschuldige slachtoffers Carrefour en Provera behielden hun waardigheid, bevestigden de huiszoekingen, stelden dat ze steeds de wetgeving hebben gerespecteerd en benadrukten dat ze hun volle medewerking verlenen aan het onderzoek. Maar je zàg ze denken: wat is er tegenwoordig mis met een eerlijke, transparante, netjes op papier geofficialiseerde inkoopalliantie?
Geen rode loper
Moeten àlle samenwerkende inkoopcentrales nu vrezen voor hun voortbestaan? Zou best kunnen, want ook in Parijs en wijde omgeving was het van dattum: daar kregen Casino en Intermarché een roedel inspecteurs over de vloer. Die twee zijn nochtans al een tijdje uit elkaar, om affaires te beginnen met alweer andere concullega’s. Zo gaat dat nu eenmaal in Frankrijk: iedereen kent daar intussen de bedgeheimen van iedereen. Wat dat betreft komt de Europese Commissie rijkelijk laat op het feestje. Maar als retailer zou ik voortaan toch twee keer nadenken vooraleer ik nog eens een gamma merkproducten uit de rekken flikker of met het mes op tafel bodemcondities eis van een leverancier. Die fabrikanten deinzen gewoonweg nergens voor terug. Waar gaan we naartoe?
Ja, collaboreren is passé, tegenwerken is het nieuwe samenwerken. Iemand die daarvan kan meespreken is Koen Slippens, de doorgaans strak in het pak zittende topman van de Nederlandse horecagroothandel Sligro, die in de financiële pers kwam uithuilen over dwarsliggende concurrenten op de Belgische markt. De man had blijkbaar verwacht dat zijn rivalen hier juichend de rode loper gingen uitrollen, net zoals dat het geval was met de blijde intrede van Albert Heijn enkele jaren geleden, maar hij krijgt het ene proces na het andere aan z’n been. Van de grensoverschrijdende expansie van het bedrijf zijn voorlopig dus enkel advocaten beter geworden.
Lucratieve deal
Ook AB InBev, de aller-allergrootste brouwer ter wereld, is een trouwe sponsor van de advocatuur. Het bedrijf wordt nu voor de rechter gedaagd door dezelfde belastinginspectie waarmee het een lucratieve, geheime belastingdeal had afgesproken. Een woord is een woord, maar niet voor de BBI. Carlos Brito hulde zich in waardig stilzwijgen, maar je zàg ‘m denken: is er eigenlijk nog iéts dat werkt in dit apenland? Als multinationals nu ook nog verplicht gaan worden om hun faire deel van de belastingen te betalen, dan kan de volgende regering die economische relance helemààl op haar buik schrijven, uiteraard.
Bovendien krijgt Gigabev steeds meer concurrentie: in vijf jaar tijd is het aantal brouwerijen in ons land gewoon verdubbeld. Ja, wat wil je, die ondernemers hebben immers ook gezien hoe onmetelijk rijk je kan worden met de verkoop van gerstenat. Of dat betekent dat we met z’n allen ook dubbel zo veel zijn gaan drinken? Neen, zo erg is het nu ook weer niet gesteld met het land. De verkoop van antidepressiva blijft dan wel stijgen, maar die van alcohol daalt. Er bestaan ongetwijfeld politici die daar trots op zijn. Bij Lidl hebben ze hun conclusies alvast getrokken: ze maken er een kruis over de online wijnverkoop, na een korte rekenoefening. Een fles van 3,99 euro krijg je onmogelijk rendabel tot bij de consument. De rode cijfers dikken nog wat aan nu de keldervoorraad met grote korting de deur uit mag, maar na zondag is het onherroepelijk gedaan.
Lichte geurhinder
Met gepaste droefheid melden wij u het schielijk heengaan van de vaste rayonprijs. Bestaat binnenkort niet meer, wegens hopeloos voorbijgestreefd na een al bij al verdienstelijke loopbaan. Nu stuntpromoties wegens overdaad hun effect volledig missen, stapt Albert Heijn over op een nieuwe strategie: de verkoopprijzen gaan fluctueren. Ze worden hoogst variabel, om niet te zeggen volstrekt onvoorspelbaar. Een slim algoritme zal voortaan de ideale korting berekenen op basis van de houdbaarheid van het product, de locatie, bonusaanbiedingen, weersomstandigheden, historische verkoopdata en voorraad in de winkel.
Kortom, wie een koopje wil doen op de visafdeling, zal er enige lichte geurhinder moeten bij nemen. Voorlopig onder het mom van duurzaamheid, maar de volgende stap is uiteraard dat ze de prijzen ook gaan aanpassen à la tête du client. Heb je die Appie app op een dure iPhone staan, gaat de prijs meteen met 35% omhoog. Heb je een product uit de rekken genomen en zet je het weer terug, dan stijgt de prijs ook meteen, net als de hotelkamers die je aanklikt op booking.com. Wen er maar vast aan, want de trend is onafwendbaar. Zeg dat Filet Pur het gezegd heeft. Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
