Multinationals geraken niet van hun hoofdpijn af, discounters zijn domme naïevelingen, het Gele Gevaar is niet vies van een overdrijving meer of minder en artificiële intelligentie dreigt de kerstsfeer grondig te verpesten. Gelukkig is er het gezond verstand van Filet Pur.
Lauw water
Grootte doet er niet toe, beseffen steeds meer multinationals. Maar kleiner worden is moeilijker dan het lijkt. Neem nu Unilever, dat een tijdje geleden besloot om z’n ijsjesdivisie in de uitverkoop te zetten. Dat plan is bij investeerders op een koude steen gevallen: te duur, te complex, geen zin in ruzie met de activisten van Ben & Herrie. Omdat ze van hun Magnums niet af geraken, is een aparte beursgang nu plan B. Met dank aan Trump, die voor een gunstiger beleggersklimaat zou zorgen. Het zal ons benieuwen.
Ook Nestlé, het grootste voedingsbedrijf ter wereld, wil afslanken. De watermerken staan in de etalage. ’t Is te zeggen: worden afgesplitst in een aparte onderneming. Dat betekent meestal hetzelfde, het is nu gewoon wachten op een goed bod van een durfkapitaalfonds. Als dat er al komt. Water is nochtans een gezonde groeimarkt, zou je denken, maar ja, Nestlé heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt door te sjoemelen met de kwaliteit en het niet te nauw te nemen met duurzame waterwinning – in Vittel zakt het grondwater naar verluidt met 30 centimeter per jaar. Laat een ander die hoofdpijndossiers maar oplossen, zal nieuwbakken CEO Laurent Freixe gedacht hebben. Al werd zijn “groeiplan” door de beurs maar lauw onthaald.
Eerlijke klanten
Alleen de doden en de dwazen veranderen nooit van mening, zegt het spreekwoord. Ik heb het even voor u gecheckt: Lidl is springlevend en zo smart als een discounter maar kan zijn. Dat ze daar nu na een pauze van twee jaar toch opnieuw met zelfscankassa’s starten, is dus allesbehalve een blijk van zinsverbijstering. De optelsom is simpel: mensen willen snel en efficiënt shoppen (of toch de indruk hebben dat ze dat doen) en retailers vinden steeds moeilijker winkelmedewerkers. Et voilà. Een Europees project trouwens, die Scan & Go-uitrol.
En dat zelfscankassa’s dieven zouden aantrekken? Dat is een lekker verhaaltje voor de kranten, maar niet de realiteit volgens de meeste foodretailers. En al zeker niet volgens de zeer kostenbewuste discounters: ook Colruyt Group bevestigde recent immers z’n geloof in de eerlijkheid van de gemiddelde klant – toch voor de Okay-winkels. Naïef? De Delhaize-franchisé die ik wel eens frequenteer, is van een ander gedacht: daar worden de groenten en fruit sinds kort aan de kassa gewogen, wegens vermoedens van fraude. Tja.
Op de borst
Uitspraak van de week: “Ging het in Nederland maar zo goed als in België, dan waren we allang uit de penarie.” Jumbo-hoofdman Ton van Veen klopt zich werkelijk met de dag harder op de borst als het gaat over de ge-wél-di-ge prestaties van die 36 – straks 37 – Vlaamse vestigingen van het Gele Gevaar. “We zijn nu al rendabel en we groeien harder dan de markt”, klonk het alweer afgelopen weekend, in wel twéé kranten tegelijk. Straks moeten we nog gaan geloven dat het de Belgische winkels zijn die de armlastige Nederlandse organisatie overeind houden.
We hebben geen redenen om aan zijn boude beweringen te twijfelen hoor, maar in werkelijkheid zal het nogal meevallen. Met de EBITDA van de franchisewinkel in Lauwe – één van hun meest succesvolle supermarkten, het mag gezegd – betaal je lang nog niet het loon van de CEO, denk ik wanneer ik de balans even inkijk. En dat ze wel degelijk marktaandeel winnen: uiteraard, het moest er nog aan mankeren. Nochtans: een exitplan lag wel degelijk op tafel, geeft de topman toe. Zo krijgt onze Grote Roerganger, die gisteravond op de RetailDetail Night werd uitgeroepen tot Pessimist van het Jaar, – gefeliciteerd, baas! – toch een klein béétje gelijk.
Fritske
En dat de expansie tergend langzaam verloopt, is intussen geen bezwaar meer: “We hadden destijds beter niet zo hoog van de toren geblazen over die honderd winkels.” Maar ja, dat was Frits. Die is nu het hoofdpersonage in een schelmenroman, “Fritske” getiteld, ik verzin het niet. Naar verluidt een spannend boek over het dubbelleven van de gevallen topman. Lekker leesvoer voor de kerstvakantie wordt dat. Tenminste, als de drukker er wat vaart achter zet: de eerste druk is al uitverkocht. Zijn advocaten laten weten dat van Eerd zich distantieert van de publicatie. Dat maakt het alleen maar interessanter, natuurlijk.
De persconferentie en de feestelijke opening moesten we wegens de drukke voorbereidingen voor de RetailDetail Night aan ons laten voorbijgaan, maar mooie foto’s kregen we wel vanuit Breda, waar de allereerste Foodmarkt een complete make-over kreeg. Met een groentengrillafdeling als leuke innovatie: originele bereidingen moeten mensen inspireren om meer groenten te eten. Kijk, dát wekt de nieuwsgierigheid van deze groentekok. Net als de 45 kruidenmelanges, smaakoliën, smaakboters en miso’s die speciaal werden ontwikkeld om groenten op smaak te brengen. Het is niet zo ver, ik ga toch eens langskomen.
Creepy
En dan nog dit. Het budget dat Coca-Cola heeft uitgespaard door voor z’n nieuwe kerstcommercial échte acteurs en decors te vervangen door generatieve AI, levert hen ook nog eens massa’s gratis publiciteit op, nu Amerikaanse media zich vrolijk of zelfs boos maken over de “zielloze” spots die er op tv verschijnen. Een kunstmatige herwerking is het van een iconische campagne uit 1995, maar dan onbedoeld onbeholpen, tot zelfs een beetje creepy. Niet écht the real thing, in elk geval. Aiaiai!
“The future of advertising”, volgens de enen, “lui en ongeïnspireerd”, volgens anderen. Maar ja: Any publicity is good publicity. Dubbele winst! Je bent voorloper in reclame of je bent het niet. Coca-Cola is het wél. En straks volgt de rest. Of niet? Eén creatieveling gebruikte diezelfde AI voor een significant opwindender versie. Hoewel die misschien niet helemáál in lijn is met de vredige kerstgedachte. Maar oordeelt u vooral zelf. Tot volgende week!
