Crisis? Welke crisis? Consumenten gooien hun winkelkar weer zorgeloos vol, terwijl winkelmedewerkers bezwijken onder de werkdruk. Geen nood, aan shoppen op zondag komt dra definitief een einde, weet Filet Pur.
Dwangarbeid
Overwerkt, ondergewaardeerd en onderbetaald: ziehier de gemiddelde supermarktmedewerker, en al zeker bij Delhaize, waar uitbuiting, pesterijen en intimidatie de regel zijn sinds de uitvoering van dat fameuze toekomstplan – tenminste, als we de verontrustende rapporten van de vakbonden mogen geloven, die gewag maken van onheuse ontslagprocedures, gedwongen zondagswerk en liefst verdrievoudigde werkdruk. Als je niet fel overdrijft, kom je toch niet in de media, moeten ze gedacht hebben. De retailer reageerde met een simpel schouderophalen op dat achterhoedegevechtje.
Maar als het bij ons al zo erg is, hoe schrijnend moet de toestand dan wel niet zijn in landen waar ze géén vakbonden hebben om de megafoon ter hand te nemen? In de Carrefour-winkels in Saoedi-Arabië geldt een zevendaagse werkweek van zestig uren, worden overuren niet uitbetaald en kunnen klagers van de zweep krijgen als ze niet inbinden. Als Amnesty International het zegt, is er mogelijk iets van aan. Ook hier gaat het om een franchisepartner: de retailer heeft alleszins een onderzoek bevolen. Voetballers met prepensioen hoor je nochtans niet klagen over de arbeidsomstandigheden in de woestijn.
Glimmend van trots
Wat heb je aan tevreden klanten als ze minder bij je besteden? Een vraag voor datzelfde Carrefour, dat in België ondanks een stijgende net promoter score de omzet met 2,2% zag dalen door de toegenomen concurrentie, met name op zondag. Tiens, ze zijn niet de eersten om hierover te klagen. Maar in contrast met onze fiere marktleider is het ruime merendeel van hun winkels wel degelijk op zondag open, toch? Alleen niet die grote omzetmakers van hypermarkten, natuurlijk. Toch ook een positieve noot vanwege monsieur Bompard: de Europese consument ziet het weer zitten, wat zich vertaalt in stijgende volumes en betere verkopen voor bio en A-merken.
Enfin, misschien niet die van Nestlé, en evenmin die van Heineken, maar onder andere Unilever, Danone en Coca-Cola kwamen de afgelopen dagen glimmend van trots uitpakken met mooie cijfers die in slechts zéér beperkte mate te danken waren aan bescheiden prijsverhogingen en des te meer aan volumestijgingen. Kijk eens aan: het is nog wat vroeg om het einde van de koopkrachtcrisis uit te roepen, maar shoppers vullen de voorraadkasten toch weer aan. Met dank aan het toegenomen promotiegeweld?
Niet achterlijk
Als winkelen niet gezellig kan zijn, dan moet het op z’n minst snel gaan. Vinden ze toch bij Amazon, waar ze nog maar eens het wiel denken heruit te vinden met de ontwikkeling van een nieuw gemakswinkelconcept. Nu ja, nieuw? Afgaande op de eerste verslagen lijkt de recentste uitvinding van de meest innovatieve retailer ter wereld toch wel verdacht veel op een doorsnee Carrefour Express – maar ja, die hadden ze nog niet in Chicago. Geen Just Walk Out-technologie te bespeuren alleszins. Is de winkel van de toekomst dan toch gewoon de kruidenier op de hoek?
Ook bij Lidl moet het vooruit gaan: straks kunnen shoppers er zo snel als ze zelf willen aan de slag met hun eigen zelfscanner, de Lidl Plus-app op hun smartphone. Dat klanten in de verste verte niet sneller werken dan een getrainde caissière, is bijzaak – zolang ze maar de indruk krijgen dat ze de boel onder controle hebben. Topman Kenneth McGrath is niet achterlijk: waarom investeren in dure handscanners voor elke winkel, wanneer je klanten zo gek krijgt om helemaal gratis het werk van je kassabedienden uit handen te nemen, gebruikmakend van hun eigen smartphone die ze thuis op eigen kosten hebben opgeladen? Voilà. Over de wifi in de winkels denkt hij naar verluidt nog na.
Nu ook lekker
Het gemak dient de mens: dat hebben ze ook in Halle begrepen. Slechts luttele weken na de participatie in lunchketen BON doet de hongerige Stefan Goethaert alweer een nieuwe aankoop. Delitraiteur is een kleine maar fijne toevoeging aan het stilletjesaan wel héél erg gevarieerde en gefragmenteerde winkelmerkenportfolio van de groep. Expertise in een categorie waar Colruyt bepaald geen voorloper is – namelijk bereide maaltijden die ook lékker zijn – én open op zondag: exact wat de dokter voorschreef, dus. Rendabel bovendien, en met een mooi groeipotentieel dat tot nu toe onderbenut bleef.
Bij de familie Bouriez zijn ze opgelucht dat ze er vanaf zijn. Nog twee hoofdpijndossiers hebben ze daar op de ontbijttafel liggen. Om ooit van dat ellendige Cora verlost te geraken zal er een flinke zak geld bovenop moeten, valt te vrezen. En dan nog. Bonne chance. Wat er moet of kan gebeuren met Delfood, de leverancier van de louis delhaize-buurtwinkels en tankshops, is een open vraag. Geen verkeerd bedrijf, maar bij wie past het puzzelstukje? Benieuwd.
Terugdraaien
Er was overigens nog meer heuglijk nieuws deze week voor Colruyt. Met de oneerlijke concurrentie op zondag zal het namelijk snel gedaan zijn. Dat speelveld ligt er binnenkort weer helemaal waterpas bij, en glad als een biljartlaken. Toch als we de vakbonden (alweer) op hun woord mogen geloven: werknemers in de retail zien het totaal niet zitten om op zondag te werken. Het is welletjes: ze doen het niet, punt. Werk-privébalans en zo, u kent dat.
Kortom: straks vinden supermarkten gewoonweg helemaal geen vrijwilligers meer voor de zondagsdienst, en dan is het over. Gaan we gewoon weer terug naar de openingsuren van vroeger: van maandag tot zaterdag, van negen tot zes, met een vol sluitingsuur betaalde middagpauze tussen twaalf en één bovendien. Er zijn er tegenwoordig wel meer die pleiten voor het ongeveer zeventig jaar terugdraaien van de klok, op meerdere vlakken, dus dit kan er ook nog bij.
Nu ja, één uur zal voorlopig wel volstaan, komende zaterdagnacht. Niet vergeten! En tot over twee weken: wegens vakantie volgende week geen Filet Pur.
