Vrolijke verkiezingscampagnes en aangrijpende verzoeningen kunnen niet verhullen dat de foodsector toch vooral suikerjunkies en zoutzombies bedient. Filet Pur ontwaart bovendien een overaanbod aan quasi-nutteloze apps. U niet?
Team flauwe woordspelingen
Ook gezien, die affiches? “Geen woorden maar braden”, “Voor een betere tomaatschappij”, “Wij côte a l’ossen het op”… Het is eens iets anders dan Risotto voor bijna nul de botto. Want ja, ze doen het opnieuw. Delhaize en TBWA, bedoel ik: de kampioenen van de flauwe woordspelingen slaan weer toe, niet toevallig in een periode waarin politici ons volop lagere belastingen, hogere lonen, vollere brooddozen en meer vakantiedagen beloven. Het is tekenend: hoe droef het ook gesteld is met de rest van de wereld, in Kobbegem kunnen ze weer lachen.
Het gaat immers beter met de leeuwen. Hoevéél beter precies, dat mogen we nog niet weten – het is te vroeg voor overhaaste conclusies. Maar toch: dat marktaandeel zit alweer op het niveau van voor de fatale aankondiging op 7 maart 2023. Er komen weer meer klanten over de vloer, die meer kopen ook. Benieuwd waar ze vandaan komen, wel: dat zijn toch niet de woedende massa’s die vorig jaar luidkeels roeptoeterden dat ze nooit of te nimmer nog een voet in een Delhaize zouden zetten? Frans Muller ziet het goedkeurend aan: die Europese marge moet en zal verder omhoog, immers.
Stinkende storm
Dat er tijdens dat woelige crisisjaar geen massale leegloop was bij de foodretailer, is dan weer te danken aan de niet aflatende inspanningen van het HR-departement, dat medewerkers meer dan ooit een besef van samenhorigheid en verbondenheid wist te bezorgen. Op het People & HR Congress van RetailDetail, op 6 juni, komt talent director Julie Van der Heyden vertellen hoe ze dat klaarspeelde. Mijn gokje: samen in een stinkende shitstorm zitten, dat schept nu eenmaal onvermijdelijk een band.
Wat in Gaza en Oekraïne niet wil lukken, is intussen wél een voldongen feit in Neckarsulm: een vredesbestand. Meer bepaald tussen prijsvechter Lidl en gifmenger Haribo, producent van felgekleurde, verslavende gommetjes die zich ten onrechte voordoen als fruit. Meer dan een jaar lang weigerde de gummibeertjesfabrikant te leveren aan de harddiscounter wegens onenigheid over de inkoopcondities. Maar zie: er is nu toch een akkoord. Doorgaans zeggen experts dan dat er enkel verliezers zijn in zo’n conflict: Lidl verloor fair share in snoepgoed – shoppers lusten het huismerk niet – en Haribo verloor wat omzet aan z’n rivaal Katjes. Zo was er dus toch ook een winnaar. Komt ervan.
Listig vermomd
In dezelfde ongezonde sfeer kondigde PepsiCo aan dat twee miljoen zakken chips per dag niet eens genoeg is om aan de toenemende snackverslaving van de consument tegemoet te komen. Die toch al grote fabriek gaat nog groter worden. Perfecte timing, want stonden er in de kranten toch wéér geen interviews met zo’n nestbevuiler die de voedingsindustrie van ronduit criminele praktijken beschuldigt? Jawel: Tony’s Chocolonely-bedenker Teun van de Keuken heeft een nieuwe bestseller. Waarin hij ongeveer hetzelfde vertelt als in z’n vorige, maar onder een scherpere titel: “De mens is een plofkip.” De pitch: de voedingsindustrie maakt ons ziek, uit louter winstbejag. Oké dan. Eerst zélf shoppers verslaafd maken aan weliswaar enigszins faire maar ook veel te zoete chocolade en vervolgens de beschuldigende vinger wijzen naar 80% van het supermarktassortiment? Teun kan dat.
Gelukkig zijn er foodretailers die het goede voorbeeld geven, met mooie duurzaamheidsbeloftes als “beter eten is beter leven”. We zijn gered. Enfin, dat dacht ik tot voor kort. Tot ik zo’n Farmers Salade van de Albert Heijn tussen m’n volkorenbroodje smeerde. Wat was me dát, zeg! Had ik in m’n legendarische verstrooidheid een zakje Haribo opengetrokken misschien? Nee, hoor: er zat wel degelijk wat wortel, kool en knolselder in. Maar dus ook 7,5% (!) suiker. Komaan Appie, dat kan je geen “verborgen” suikers meer noemen, toch? Snoepgoed is het, listig vermomd als gezonde groenten.
Kan tellen
Die Teun heeft dus toch gelijk: ik maak ‘m voortaan wel zelf, die salade. En ik ga er nog voor betaald krijgen ook. Door Carrefour, meer bepaald. Ik hoef niet eens mijn boodschappen in de Hyper of de Market te doen. Als ik in de nieuwe app Coco by Carrefour maar een foto deel van mijn culinaire creatie. Zoals dus, pakweg, een salade van geschaafde groenten en – om indruk te maken op de TikTokgeneratie – huisgemaakte vegan mayo (makkie). Zonder suiker. Nutri-Score AAA! Brengt toch vlot een goeie acht cent op ook, bovenop een heleboel likes. Mooi staaltje gamification op maat van een doelgroep die de supermarkt vaak links laat liggen, en fabrikanten kunnen sponsoren. Komt helemaal goed.
Al heb ik nu dus al welgeteld zes apps van Carrefour op m’n smartphone staan: naast de algemene app met m’n Bonusaccount immers ook nog SmartScan, Fast Delivery, Buybye en Reeborn. Kan tellen qua digitale footprint: het lijkt verdorie de overheid wel. Zit Mathieu Michel daar in de raad van bestuur tegenwoordig? Ik zal het bij mijn volgende passage in Zaventem eens navragen. Tot volgende week!
