We waren afgelopen week getuige van een heldenscenario dat om verfilming smeekt, maar ook van overdreven optimisme en plat plagiaat. Filet Pur fileert meedogenloos elk hoeraverhaal, al is dat nefast voor de feestvreugde.
Robin Hood
We waren bijna ingedommeld, zo saai ging het er aan toe in de wereld van de supermarkten en de snel bewegende consumentengoederen. Opluchting: stilte voor de storm was het. Sinds kort is de foodretail gelukkig weer de dolle actiefilm waarop we zo verzot zijn. U kent ons, we doen niks liever dan verslag uitbrengen uit de loopgraven. Geef ons maar dreigementen, boycotacties, lege rekken en andere oorlogsretoriek. En al helemaal in die knusse kerstperiode.
Eén na één verdwijnen ze nu uit de schappen bij onze fiere marktleider, de grote merken: na Stella en Jupiler dus ook Zwan, Knorr, Bounty, Snickers en Whiskas. En dan hebben we er mogelijk nog een paar over het hoofd gezien. “Niemand wordt hier beter van”, aldus Colruyt in de pers. Grote klasse, de cool waarmee die toppers van woordvoersters ginds in Halle illustreren dat ironie nog lang niet dood is. Petje af! Perfecte PR immers, dat verhaal over de ongelijke strijd van de lokale Robin Hood tegen de inhalige grote merkenmultinationals. Er is er maar één die heldhaftig blijft vechten voor uw laagste prijzen. Toch?
Space X
Voer voor een Hollywoodverfilming zelfs, want wat spreekt meer tot de verbeelding dan een “from zero to hero”-scenario? Na enkele rampzalige jaren kon de discounter eindelijk nog eens uitpakken met klinkende cijfers: marktaandeel, omzet, marge én winst schoten als een SpaceX-raket de stratosfeer in, zonder te ontploffen. De beurskoers volgde. Applaus op alle banken, lof in alle kranten, en op de site Wilgenveld kon er een fles Marquis de Villon worden ontkurkt (nog tot het einde van het jaar in promo, profiteert ervan). Maar of er een Oscar in zit?
Bij zoveel unaniem enthousiasme begint het bij ondergetekende altijd wat te kriebelen. Het is een afwijking. Ja, sorry hoor, maar mogen we nog een béétje kritisch zijn? De marktleider wijst er zelf op dat de prijs- en promodruk weer toeneemt, mocht u dat nog niet zijn opgevallen. Daar gáát die mooie marge. En fabrikanten uit de rekken keilen is allemaal goed en wel, maar vergeleken met de grote collega’s zit Colruyt qua inkoopmacht bij de kneusjes van de Europese retailallianties, het is niet anders. Tot slot: het is makkelijk winnen als je achtervolger geparalyseerd is door stakingen en een pijnlijke herstructurering die officieel niet zo mag heten. Maar dat feestje is nu stilaan voorbij.
Slechte wil
Colruyt blijft een pionier, dat wel: de zogenaamd revolutionaire autonome microwinkel waar de collega’s van Carrefour deze week trots mee uitpakten, is weinig meer dan een verzameling automaten die je met een (aparte) app kan openen om er je lunch uit te halen en automatisch af te rekenen. Een compacte kopie van Okay Direct dus, zeggen we met slechts een béétje slechte wil. Beter goed gestolen dan slecht verzonnen? Hey, er zit AI in, dus het is geniaal. By the way, hoeveel apps hebben ze nu eigenlijk al bij Carrefour? Ik heb er víér op m’n smartphone staan, alleszins. Mis ik er nog?
Terug naar de kern van de zaak evenwel: als er íémand in polepositie zit om een gooi naar het marktleiderschap te doen de komende jaren, dan zal het toch wel Ahold Delhaize zijn, of niet soms? 70% van die desastreus draaiende filialen zijn inmiddels de deur uit, meldde Delhaize triomfantelijk. Nog maar 39 stuks te gaan. Komaan, dat moet voor Pasen in orde komen. En dan begint de remonte pas écht. Niet aan twijfelen: met slimme een-tweetjes kunnen de leeuwen en de hamsters iederéén in de sector pijn doen. En met die zondagsopeningen, die Colruyt een doorn in het oog zijn.
Kleine vijver
Toch jammer dat RetailDetail de hoerastemming een beetje kwam verpesten, met de vileine opmerking dat er wel opvallend veel ondernemers al aan een twééde overname toe bleken. Want bij een doorlichting van die 17 zogenaamd nieuwe namen stelden we vast dat het vooral oude namen waren, in dat lijstje. Delhaize vist in een kleine vijver, luidde de conclusie. Tiens, hoe zit dat dan met die 200 popelende kandidaten? Hebben er dan toch afgehaakt omwille van die vermeende wurgcontracten?
Want aanvankelijk was dat zogenaamde “multifranchisen” niet écht de bedoeling, weten we. “Hold your horses: één winkel per kandidaat-overnemer”, kreeg een enthousiaste Delhaize-aangeslotene dit voorjaar nog te horen toen hij zich aanmeldde voor twéé filialen van de keten. Vandaag geldt die vuistregel klaarblijkelijk niet meer. Het hoeft geen hinderpaal te zijn – er zijn wel meer ondernemers die succesvol verschillende supermarkten runnen – maar het is tekenend: ze hebben in Kobbegem geen last van luxeproblemen.
Aan scherven
Tot over de oren in de problemen bevindt zich daarentegen Pieter Pot, de geheel uit goede bedoelingen opgetrokken verpakkingsloze onlinesuper. Afval vermijden, daar zijn ze sterk in. Rekenen, iets minder: bedolven onder een schuldenberg wegens een mank businessmodel. Crowdfunding bracht nét niet genoeg centjes op en één schuldeiser verloor zijn geduld. Daar sta je dan in de rechtbank: de bokaal ligt aan scherven. Pieter zal geen potten meer breken. Tenzij er iemand met een grote pot geld opdaagt voor een doorstart.
Een grote zucht van opluchting waaide vanochtend door Lommel: de Jumbo die daar al twee maanden in de startblokken stond, mocht eindelijk open. Er stond geen deurwaarder klaar om dat te beletten. Tja, concurrenten die niks liever doen dan elkaar stokken in de wielen steken: probeer nog maar eens een winkel vergund te krijgen. Zie ook Albert Heijn: één nieuwe supermarkt hebben ze tot nu toe geopend in Vlaanderen, in een heel jaar tijd. Ik herhaal: één. In Oostakker. Morgen volgt de tweede: hartje Antwerpen, naast het prachtige Centraal Station. Nummer 76 is dat. Volgend jaar zit er weer meer in de pijplijn, vernemen we. Minder, dat wordt moeilijk hé.
Bon, ik ga de kerstboom maar eens optuigen denk ik. Iemand moet het doen. Staat die van jullie al? Tot volgende week, voor de laatste Filet Pur van het jaar!
