Waarin we onthullen wie de échte baas is van Carrefour Belgium, waarom gezond eten niet zo gezond is, hoe alcohol ons opbeurt en wat Jumbo nu eigenlijk van plan is. Niet geheel doorbakken hoor, dit weekoverzicht van RetailDetail Food!
Zalig kerstfeest
Het was allemaal maar om te lachen, zo blijkt nu. Er moeten helemaal geen winkels dicht. En die 1233 jobs, dat was slechts giswerk, een vrijblijvende gooi met de pet. Afgelopen week werd namelijk pijnlijk duidelijk wie de échte baas is bij Carrefour Belgium: niet het Belgische managementteam (gelukkige verjaardag, Geoffroy Gersdorff!), niet eens die geheimzinnige schoonmoeder Guillaume de Colonges. Nee hoor, de enige ware CEO van de retailer in volle transformatie heet Myriam Delmée, en als zij beslist dat het allang welletjes is met al dat geherstructureer, dan is het zo en niet anders. De politici doen voorlopig nog even alsof ze het niet eens zijn met de voorgestelde regeling, maar dat de belastingbetaler uiteindelijk de factuur toegeschoven krijgt, ligt voor de hand. Sommige waarnemers tellen nu al af naar het volgende halfbakken sociaal plan, naar schatting binnen een jaar of twee, drie.
In elk geval maakt Carrefour werk van een nieuwe commerciële dynamiek, daar kan je niet naast kijken. In de folder deze week verlegt de retailer opnieuw de bakens van het promotioneel geweld. U had bedenkingen bij 3+1, 2+1 of 1+1 
aanbiedingen? Think again! In constructief partnership met pastaproducent Panzani (fake Italiaans, by the way) geldt nu 3+4 gratis als de nieuwe standaardkorting, en daar is niks van gelogen. Meer zelfs, in de hypermarkt van Wépion stonden afgelopen dagen de… kerststronken in promotie. We verzinnen het echt niet. “Een vergissing van een medewerker”, klonk het verontschuldigend. Begrijpe wie kan. Maar ze verkochten naar het schijnt wel goed. Nu ja, wat zegt dat over de shoppers in Wépion? Inderdaad!
Vijfde wiel
En wat zou Alexandre Bompard daar eigenlijk van denken? Of trekt die zich niet teveel aan van dat kleine vlakke landje dat als een vijfde wiel aan zijn winkelkar hangt? Hij heeft wel andere zorgen, denken we. Digitaliseren, dat is immers de grote prioriteit voor de CEO, en hij beseft beter dan wie ook dat Carrefour dat niet op eigen kracht kan. Dus werd hij eerst dikke vriendjes met Tencent in China en gaat hij nu onbevreesd al zijn waardevolle data delen met Google, opdat de Franse shoppers voortaan hun boodschappenlijstje mondeling zouden kunnen overmaken. De technologie is nieuw, het principe niet. En die goeie ouwe kruidenier op de hoek deed al aan predictive shopping voor dat begrip bestond.
Her en der gaan intussen alarmbelletjes af. Een nieuwe kwaal verspreidt zich namelijk razendsnel onder hedendaagse consumenten in de westerse wereld, vernemen we: de obsessie om almaar gezonder te eten. Het loopt daarmee flink de spuigaten uit. “We eten te veel met ons hoofd, omdat onze buik vol angsten zit”, zegt een diëtiste mooi in de krant. Albert Heijn ziet alvast het potentieel en introduceert nieuwe etiketten voor z’n huismerken. Daarop vermeldt de retailer voortaan het aantal gram toegevoegde suiker en zout, en noemt E-nummers voor de duidelijkheid bij hun volle naam. Overigens, één bevolkingsgroep blijft voorlopig volstrekt immuun voor de voedselfobie: onze moslimvrienden die zich de komende dagen weer tegoed mogen doen aan overdadig gesuikerd gebak en mierzoete muntthee. We wensen hen bij deze een fijn Suikerfeest. Niks van gemerkt in de folder van Carrefour trouwens, en elders evenmin. Van gemiste doelkansen gesproken!
Zonder voorschrift
Is orthorexie – want zo heet de vreemde aandoening waarover we het hebben – mogelijk ook het probleem van de Hoge Gezondheidsraad? Die dropte een flink bommetje door een totaal reclameverbod voor alcohol te bepleiten, en een accijnsverhoging bovendien, alsof de Belg nog niet genoeg wijn en sterkedrank in Frankrijk en Luxemburg koopt. Als het van die professor Frieda Matthys afhangt, dan wordt alcohol gewoon afgeschaft, dat kon je zo van haar gezicht aflezen. De reacties lieten zich raden. Neem de Belg zijn dagelijks pintje af en het kot is te klein. Onze minister van Volksgezondheid liet zich echter niet uit haar lood slaan. Ze deed precies wat ze altijd doet als het wat ingewikkeld wordt: he-le-maal niks.
Het ultieme tegenargument kwam trouwens van Carlos Brito, opperbaas van de aller-allergrootste brouwer ter wereld, die een goeie week geleden even in het land was: bier is een sociaal glijmiddel, helpt tegen eenzaamheid en is dus een remedie tegen depressie, die typische kwaal van onze tijd. Zonder voorschrift te verkrijgen bovendien. Nu ja, misschien is dàt precies het probleem.
Brokkenpiloot
Warm en koud blazen tegelijk: het is een kunst die de toplui van Jumbo tot in de puntjes beheersen. Eerst bestudeerden ze zogezegd een mogelijke komst naar België, vervolgens ontkenden ze staalhard dat ze concrete plannen hadden, hoewel de locatie van een eerste vestiging al uitlekte. Nu blijkt dat ze doodleuk al een Belgische dochtervennootschap hebben opgericht. Maar nog altijd geen officiële verklaring, hoor. De persberichten van de keten beperken zich grotendeels tot juichende verslagen van de Jumbo Racedagen, want eindbaas Frits van Eerd is een autofreak en een fan van brokkenpiloot Max Verstappen. Dat belooft!
Enkele weken geleden adviseerden wij in deze eigenste rubriek de mensen van Retail Partners Colruyt Group om toch maar geen Spar te openen aan de Antwerpse Groenplaats, in dat voormalige pand van Albert Heijn. Tot onze eigen stomme verbazing hebben ze nog geluisterd ook. Versmarkt CRU, gereputeerd om z’n hoogste prijzen, zal er eerlang een winkel openen. “Een unieke opportuniteit, die we met beide handen hebben gegrepen”, maken ze ons wijs in een persbericht. Ze denken er nochtans al over na sinds oktober 2017, want zo lang staat dat gebouw al leeg. Nu ja, waarom zou je je haasten, als de vorige huurder toch netjes z’n opzeg blijft betalen? Zo financiert Albert Heijn dus in zekere zin de Antwerpse lancering van CRU. Sympathiek, niet?
Gênant
En dan nog een gênante bekentenis, om af te sluiten. Wat me bezielde, dat weet ik werkelijk niet. Het was gewoon sterker dan mezelf. Was het die modieuze, zachtblauwe tint die het ‘m deed? De flatterende snit die haar contouren in een wel erg gunstig daglicht plaatste? Of toch dat hippe heuptasje dat om evidente redenen m’n aandacht voortdurend afleidde? Ze zag er werkelijk onweerstaanbaar uit. Voor ik het wist had ik m’n winkelkar achtergelaten en bleef ik als gehypnotiseerd achter haar aan drentelen, terwijl ze sierlijk de biocourgettes (1,40€/500g) uitstalde.
Nu ja, dat duurde dus tot ze het harstgrondig beu werd en twee potige collega’s sommeerde om me aan de deur te zetten. Daar stond ik dan, op de parking, zonder boodschappen. Wat was me dat toch allemaal? Echt waar, het effect dat die prachtige nieuwe werkkledij van de Aldi-medewerkers kan hebben op een argeloze shopper, valt niet te onderschatten. Een goede raad van iemand die het beste met u voorheeft: pas een beetje op. Let op uw tellen. Probeer u te beheersen. Of ga gewoon naar de Colruyt. Oké? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
