Foodfabrikanten zijn criminele genootschappen, vakbondsmilitanten zijn watjes, consumentenorganisaties kunnen niet tellen en krimpflatie is een weldaad voor de samenleving: Filet Pur maakt er een potje van.
Waarschuwing
Stakingspiketten? Agressieve graffiti op de gevels? Boegeroep toch, op z’n minst? Nee hoor: suikerbonen, dat is wat de vakbonden overhandigen aan de nieuwbakken zelfstandige uitbaters van die Delhaize-supermarkten, wanneer ze hun zopas aangekochte maar nog lang niet afbetaalde aanwinst officieel heropenen. En een uitgestoken hand, dat ook. Zijn dat nu watjes geworden?
Tja, nu ook die afgevaardigden eindelijk doorhebben dat er écht geen stoppen is aan dat Toekomstplan, gooien ze het over een andere boeg. Per slot van rekening stellen heel wat van die winkels meer dan 50 mensen tewerk en zullen de bonden er hun rol blijven spelen, weliswaar met wat minder vrijgestelden. Die doopsuiker moet de uitbaters vooral waarschuwen: blijf met je fikken van de arbeidsvoorwaarden af en waag het niet om ook maar één iemand tegen z’n zin op zondagsdienst te zetten. Helder.
Onder controle
Maar verder: geen valse noot. Rustige sfeer in Denderleeuw, sereniteit in Izegem, en in Bouffioulx – nochtans vlakbij het donkerrode Charleroi gelegen – kwamen de bonden niet eens opdagen. Van Nijvel nog geen nieuws, goed nieuws.
De uitbaters zelf houden zich in hun eerste commentaren eerder op de vlakte – het lijkt er sterk op dat ze mediatraining kregen. Ze wijzen op de warme sfeer onder de medewerkers in ‘hun’ winkel, ze gaan stap voor stap bekijken wat er moet veranderen – een streekproductje hier, een uitbreiding van het versaanbod daar – en ze wachten met zondagsopeningen tot in december, als ze voldoende vrijwilligers vinden tenminste.
Een beetje sneu wel voor de sensatiezoekers onder ons. Die rimpelloze overdrachten leveren geen clickbait op. Misschien, heel misschien, gaan de heropeningen in Brussel binnenkort wél voor vuurwerk zorgen. Maar ik zou er niet te hard op rekenen. De leeuwen lijken de boel netjes onder controle te hebben. Eindelijk, kan je zeggen. Werd tijd.
Ongevraagd advies
Hoewel: als de bonden je niet lastigvallen, dan doet Testaankoop het wel: “Koop geen groenten bij Delhaize”, bloklettert de consumentenorganisatie zwart op wit. Ongevraagd advies dat ze baseren op een nieuwe prijsvergelijking, die ze echter uitvoerden zonder de klantenkaart te gebruiken, zodat ze een heleboel kortingen, deals en promoties misliepen. Dom, dom, dom. Er volgden nog meer vreemde raadgevingen: witte producten kopen, bijvoorbeeld. Niet te vreten, maar wel meer dan de helft goedkoper. Dat je er ziek van wordt, zeggen ze er niet bij.
Is nochtans wel zo. Want we moeten het eens over u hebben. Ja, u. De grote meerderheid van de lezers van deze column zijn namelijk gewetenloze dealers, die de bevolking vergiftigen met verslavende, ziekmakende drugs. Dat zeg ik niet, dat zegt de Britse arts Chris van Tulleken in zijn bestseller ‘De voedselfuik’, een aanrader (oorspronkelijke titel: ‘Ultra-Processed People’ – een Franse vertaling is er nog niet). De voedingsindustrie verkoopt ons gevaarlijk lekkere ultrabewerkte rommel die niet eens voedsel is, maar waar we niet vanaf kunnen blijven. Additieven, emulgatoren en gemodificeerde zetmelen sturen ons metabolisme in de war, waardoor we maar blijven eten, dik worden en kwaaltjes oplopen. Een zoveelste ongemakkelijke waarheid.
Cadeautje
Alsof die arme multinationals het nog niet moeilijk genoeg hebben. Die nieuwe beschuldiging komt immers bovenop de aanhoudende verwijten van graaiflatie, en ook daar hebben de merkfabrikanten het nu echt wel mee gehad. Ja, de prijzen zijn gestegen, maar lang niet genoeg om de uit de pan swingende kosten te compenseren, en bovendien steken die lepe retailers de extra marge in hun eigen zak. Merkfabrikanten zijn weldoeners, volgens de Europese merkenassociatie AIM. Immers, ze kunnen zelf de verkoopprijzen niet bepalen, maar ze komen de arme consument wél tegemoet met onweerstaanbare promoties, zodat die z’n favoriete merken kan blijven kopen. Nobel, toch?
Alleen jammer dat die promoties hun doel grandioos voorbijschieten. Tenminste, als we de analyse van GfK mogen geloven. Prijskortingen zijn een cadeautje voor de mensen die het niet nodig hebben: de hogere inkomens. Want dat zijn nu eenmaal de consumenten die merken kopen. Armoezaaiers moeten het met Simpl, 365 en Everyday Selection doen. Die dodelijke bucht is nu al bijna gratis en staat dus nooit in promotie: dat zou gewoon illegaal zijn.
Cocaïne
Bij PepsiCo hoor je weinig klachten: ondanks 16% hogere prijzen blijven de meeste consumenten hun favoriete ultrabewerkte merken wel trouw. Tja, ze kunnen niet anders: chips zijn zo verslavend als cocaïne, maar wel wat minder duur, ook al zit er intussen makkelijk 25 gram minder in een zakje. Ah, en is dat dan géén krimpflatie? Nee: dat is gewoon een slim onderdeel van het nieuwe plan van Fevia en Comeos om ons gezonder – of alleszins iets minder ongezond – te doen eten.
Het vorige plan veroorzaakte een vermindering van de aangekochte calorieën met slechts 2%: het was met andere woorden een slag in het vitaminewater. Of dat nieuwe pact veel beterschap gaat brengen, valt nog te bezien. Maar als de merken nu op hun elan voortgaan en hun verpakkingen zoete en vette verleidingen met minstens 10% verkleinen zonder de prijs ervan te verlagen, dan bewijzen ze de hele samenleving daarmee enkel een grote dienst, toch? Ik bereid in elk geval m’n potje zelf, vanavond. Als het maar niet overkookt. Tot volgende week!
