Het foodretailjaar begon met dieprode cijfers, knalgele strapatsen en enkele staaltjes van overmoed. De ene boycot is de andere niet, leren we. Stof voor een nieuwe realityreeks? Het leven zoals het is: Filet Pur!
Geen Pepsi? Geen probleem!
“Wij hebben de leveringen gestaakt!” – “Nee hoor, wij hebben beslist om niks meer te bestellen!” Je houdt het amper voor mogelijk maar het is waar: tegenwoordig maken retailers en merken niet alleen openlijk ruzie over de inkooptarieven, maar ook over de chantagepraktijken waarmee ze elkaar onder druk zetten. Het zou hilarisch zijn als het ook niet een beetje zielig was. Vroeger waren die jaargesprekken top secret, vandaag bellen de betrokkenen zélf de boulevardpers om het imago op te poetsen. Veelzeggend. Er zit een realityserie in: Het leven zoals het is – de supermarktinkoper. Met een dreigende voice-over van Herbert Flack.
Want ja, het zit er dus weer bovenarms op. Eerst – en nog altijd – tussen Carrefour en PepsiCo, tijdens mijn deugddoende vakantie nog wel. Lege rekken, waarmee de retailer mogelijk zichzelf het meest pijn doet. Geen Pepsi? Geen probleem, niemand drinkt dat. Maar voor die uiterst verslavende Lays-aardappelschijfjes, de krokantste crack uit het knabbelrayon, lopen mensen wel degelijk naar een andere supermarkt. Het chipsschap bij Delhaize zag er beeldig uit deze week. Uitgelezen kans om wat verloren zieltjes terug te winnen, die van de Nutri-Boost kortingen niet wakker liggen.
Spierballengerol voor de galerij
Knetteren doet of deed het ook tussen Jumbo, Haribo én Coca-Cola. Volgens ingewijden zou het Gele Gevaar zélf die snoepjes uit de rekken gekeild hebben, maar was het de frisdrankgigant die weigerde te leveren zolang er geen beter akkoord uit de bus kwam. Het heeft blijkbaar geholpen. Intussen is het ook hommeles met Pringles, Croky en Corona (het bier, wel te verstaan, maar ook dát conflict is van de baan). Tja, ze zijn nu wel lid van twee sterke retailallianties, maar ze moeten in Veghel ook niet té overmoedig worden. Dat boycots significante voordelen kunnen opleveren, werd nog nooit bewezen. Het is spierballengerol voor de galerij.
En het is niet dat ze over 2023 een goed rapport kunnen voorleggen: pijnlijk marktaandeelverlies op de thuismarkt, voor het tweede jaar op rij. En dan hebben we de winst- of verliescijfers nog niet gezien. Ze zijn op zoek naar zichzelf. En ze hebben dus geld nodig. Niet in het minst om die dure Belgische expansie te blijven financieren. Want nee, ondanks het aandringen van onze Captain of Retail willen ze hier nog altijd niet vertrekken. Dat ze dat gratis advies van de grootste retailgoeroe van de Benelux* zomaar naast zich neerleggen, daar kan ons verstand niet bij. Het uwe wel misschien?
Tussen hangen en wurgen
Opgeven wordt trouwens elk jaar moeilijker: hoe meer van die mooie winkels ze openen, hoe duurder het wordt om de handdoek te gooien, en hoe groter het gezichtsverlies. Tussen hangen en wurgen, heet dat. Uitkijken wordt het dit jaar naar de eerste Vlaamse Foodmarkt, dat wel. Maar vijftig winkels eind 2025? Hm, ik denk het niet. En dan nog: met vijftig stuks ben je in dit landje nog altijd een dwerg, ondanks je grootsprakerige naam. Is het dan Jumbo, of Dumbo? Ze hoeven het in Brasschaat niet persoonlijk op te pakken: ik stel maar de vragen, dat is per slot van rekening mijn job.
Aan overmoedige Nederlanders geen gebrek, trouwens. Neem nu Crisp: 50 miljoen euro verlies en “slechts” 43% omzetgroei in 2022. Zie dat je supermarkt maar eens doen. Voor cijfers over 2023 is het te vroeg, maar dit jaar wil de online versmarkt al winst maken in Nederland, volgend jaar ook bij ons. Really? Oké, ze gooien tegenwoordig wat minder gratis boodschappen in het rond, maar toch: ik geloof er geen jota van. Bartjens, de steeds lezenswaardige financiële column van het FD, rekent het ons voor: alleen al de loon- en operationele kosten samen bedroegen meer dan 63 miljoen euro in 2022, terwijl het operationeel resultaat amper 15 miljoen bedroeg. Je krijgt het niet rond gerekend.
Nog een beetje geduld
Pas op: ik hoop als consument dat ze het halen. Waar anders kan ik nog uitstekende biologische schorseneren bestellen (tip: die schillen veel makkelijker dan de gewone)? Of wilde spinazie en perfect rijpe avocado’s? Voel jullie gerust aangesproken, inkopers in Halle, Zellik en Zaventem. Crisp doet op heel wat vlakken wat de supermarkt niet (meer) wil en wat de speciaalzaak niet (meer) kan. Tot zover het reclameblok.
Die bloedappelsienrode cijfers (’t is het seizoen) zijn dan nog niks vergeleken met de verbijsterende prestaties van Picnic, dat in 2022 nog 209 miljoen euro (!) verlies leed. Dat was in 2023 “relatief beter” volgens topman Michiel Muller (de broer ván). Het was dus nog meer, maar op een hogere omzet, vermoeden we. Hij vraagt een béétje geduld. Maar ja, als je Bill Gates onder je vrienden mag rekenen, dan steekt het niet op honderd miljoen meer of minder. Ze kunnen weer een jaartje verder. Zo is het makkelijk. Straks werken er enkel nog robots bij de onlinesuper. Daar bouw je geen gezellig feestje mee.
Niet zo geniaal
En dan nog dit. Delhaize gaat Spotify achterna. Superplusklanten ontvingen deze week in de mail hun eigen “wrapped”: een behoorlijk confronterend jaaroverzicht van hun lievelingsproducten, favoriete afdeling, gespaarde punten enzovoort. Geniale vondst van de marketingdienst. Of niet? Oké, dat groenten en fruit mijn favoriete rayon blijkt te zijn, daar kan ik nog mee onder de mensen komen. Dat ik 22 meter aan papier uitspaarde dankzij het digitale kasticket, ça va. Maar dat er ook een 4-pack Orval op m’n podium stond te schitteren, tja… Ik ga me er maar eentje inschenken, denk ik. Enne, dat ze bij de Colruyt maar niet op ideeën komen. Tot volgende week!
*I stand corrected. Uiteraard is onze Grote Roerganger niet de strafste retailgoeroe van de Benelux: dat zou een grove onderschatting zijn. Van de wéreld! Excuus, baas!
