Maak u geen illusies, die Grote Uitverkoop is wel degelijk al begonnen: kandidaat-overnemers moeten een nummertje trekken in Kobbegem, onthult Filet Pur in alle exclusiviteit. Ontdek hier ook het antwoord op de vraag “Wie wordt de volgende?”
Quota
Een Filet Pur op maandag? Denk maar niet dat we gestaakt hebben op die actiedag vorige vrijdag. Er waren noodzakelijke werkzaamheden aan onze onvolprezen website, vandaar. Maar in tegenstelling tot sommige supermarktmedewerkers, zijn wij flexibel. En om het wachten goed te maken, zullen we u verwennen met een scoopje om te beginnen, goed? Geloof immers de relativerende artikels in de mainstreampers niet, die doen uitschijnen dat de affiliés niet bepaald warmlopen voor de overname van één van die 128 winkels. Het tegendeel is waar.
Meer zelfs, een ware stormloop van ondernemende ondernemers op filialen van Delhaize die nog niet eens officieel te koop staan: dat is wat er momenteel gaande is bij de Belgische nummer twee, die daar om evidente redenen niet over communiceert. Het e-mailverkeer is formeel: “Van zodra het proces het ons toelaat, zullen wij u contacteren.” Maar aan de telefoon is er zelfs al sprake van quota: één winkel per kandidaat, mensen, nummertje trekken en niet voordringen! De proactieve enthousiastelingen zullen nog een paar dinsdagen geduld moeten oefenen, dat wel. Maar geen minister van werk die de leeuwen op andere ideeën gaat brengen. Alles moet weg! Franchise wordt immers het nieuwe normaal in de foodretail. Van moetens.
Strebers
En alles komt terug: misnoegde actievoerders hergebruiken nu dat “Malhaize” logo, gerecycleerd van een vorig sociaal conflict, in 2014. Dat is pas duurzaam. Destijds werden zowat 2400 mensen op straat gezet, en ook toen had ene Frans Muller daar een niet zo onzichtbare hand in. Maar bon, hadden we het vorige week zowat voorspeld, of niet? Toeval bestaat niet: op die vermaledijde dinsdag van de bijzondere ondernemingsraad kwam een delegatie Delhaize-ondernemers de masterclass “De supermarkt van de toekomst” volgen, bij RetailDetail… Dat komt dus helemaal goed met dat toekomstplan.
Niet volgens de vakbonden: in shock zijn ze. Omdat ze zélf buitenspel worden gezet, nadat ze succesvol elke verandering tegenhielden het voorbije decennium. Van een ontslagronde is deze keer geen sprake. En sociale afbraak? Kom nu. De medewerkers zullen niet weten wat hen overkomt, zodra ze deel uitmaken van het heerlijk warme nest dat een kleine familiale onderneming is. Groot contrast immers met de onpersoonlijke corporate omgeving waarin je elke twee jaar de grillen van alweer een nieuwe supermarktdirecteur moet ondergaan, om van z’n ambitieuze assistent-stagiairs nog maar te zwijgen. Strebers, net van de schoolbanken. Wijsneuzen zonder track record die het ervaren personeel komen vertellen hoe ze een winkel moeten runnen? Met de bekende gevolgen, dus. ’t Is toch waar? Toch maken ze nog winst: 49 miljoen euro, dat weten we nu ook. Een peulschil.
Kassa!
Veel meer afwisseling in de werkdag ook, bij zo’n AD Delhaize. De geneugten van de polyvalentie: de uren vliégen voorbij. Daar weten wij bij het piepkleine RetailDetail alles van. En of de omzet en het marktaandeel weer omhoog zullen schieten? Reken maar even uit: als die grote uitbestedingsoperatie lukt, krijgt Delhaize er al zeker de vele miljoenen euro’s van pakweg 128 x 52 zondagen bij. Niet slecht, toch? En dat tegen lagere kosten. Kassa!
Kan haast niet mislopen. Haast. Want er is maar één maar. Om weer aan te knopen met groei, zal de retailer er wél voor moeten zorgen dat het prachtige, gezonde assortiment tijdig in de winkelrekken belandt. Wat er niet is, kan je niet verkopen. En hoewel de retailer zelf de logistieke mankementen blijft relativeren – “enkele hiccups, meer niet” – ziet de terugkerende klant waar het hardnekkig blijft mislopen, elke week opnieuw.
Mystery shoppen
Iets meer dan een week geleden, toen de winkels nog open waren, bleef ik uit pure professionele interesse tijdens de boodschappen even geveinsd geïnteresseerd bij het groenteconservenschap hangen, waar twee jonge medewerkers van gedachten wisselden over de werkorganisatie in hun Delhaizefiliaal, terwijl ze aanstalten maakten om tegen strak tempo het zo goed als lege rek aan te vullen – ik kon nog net het laatste blik kidneybonen meegrissen. De camion was een week tevoren niet komen opdagen, begreep ik, met alle gevolgen van dien. Nu moesten ze alle zeilen bijzetten om die achterstand op te halen. Geen uitzondering.
Over de manier waarop de producten tegenwoordig worden aangeleverd in die vrachtwagens, waren ze ook al niet te spreken. Net zomin als over hun uurroosters en over de lokale winkeldirecteur, die de boel volgens hen allerminst onder controle had. Geen idee of meneer Piesvaux geregeld aan mystery shoppen doet. Ik zou hem warm aanbevelen om dat wél te doen. Elke manager in élk retailbedrijf, trouwens. Onaangekondigd en incognito, uiteraard. Diep weggestoken in een hoodie, met een degelijke plaksnor voor de zekerheid.
De achterkant
En al eens een kijkje gaan nemen bij de lichtblauwe collega’s. Nogal wat waarnemers en analisten menen te weten dat de Grote Uitverkoop er komt onder druk van Zaandam – iets wat de leeuwen hardnekkig ontkennen. Maar duidelijk is wel dat ze ginder in Kobbegem in die bijna zeven jaar als zogezegde fusiegroep maar bitter weinig hebben opgestoken van hun Hollandse evenknieën. Ja, wat gezamenlijke huismerken, Kleine Leeuwtjes en dergelijke. Maar de essentie van het retailvak zit aan de achterkant: dààr worden de centjes verdiend.
Dat handjevol aangeslotenen dat intussen de kans kreeg om er naast hun AD een Albert Heijn bij te nemen, ervaart dagelijks het verschil. Zo’n blauwe winkel runt zichzelf. Je hebt er geen omkijken naar. Clockwork. Daar staan wat lagere marges tegenover, je hebt dus een hogere omzet nodig, maar als het werkt dan wérkt het ook. In hun Delhaize is het toch meer trekken, sleuren en improviseren. Ook leuk, maar anders.
Quantité négligable
Overigens, het mocht dan wel wereldnieuws zijn bij ons, de rest van de wereld lag er niet wakker van, en al zeker de beleggers niet. Delhaize België is quantité négligable binnen de groep. Who cares? Leer er maar mee leven.
Zullen we afsluiten met nog een voorspelling? Carrefour wordt de volgende. De geruchtenmolen draait over z’n toeren. Logisch: die rode cijfers moeten weggewerkt. In Frankrijk franchiseert de retailer al hypermarkten. Waarom dan hier niet? Een verkennende zoektocht naar kandidaten loopt al even, vernemen we in de wandelgangen, maar voorlopig zonder veel succes. Misschien eens een promotieactie lanceren? Colruyt houdt zich nog sterk: de winkels van Okay Compact verhuizen naar een duurder paritair comité. Stoer. Maar ook hier zal men op een bepaald moment toch moeten ingrijpen? Hoe? Dat is bang afwachten. Fasten seatbelts! En tot vrijdag dus!
