Sommige foodretailers roddelen erop los, andere zijn dan weer gladde leugenaars, maar in elk geval gooien supermarkten hun reputatie in de afprijsbakken, tegen beter weten in. Komt dat goed? Filet Pur geeft een draai aan de pepermolen.
Ook dat nog
Hé hé: het was nu ook weer niet de makkelijkste week voor Delhaize. Afgelopen maandag organiseerde de Franstalige zelfstandigenorganisatie Aplsia een informatieavond over die vermaledijde nieuwe franchisecontracten bij de foodretailer. De conclusie was helder: met deze voorwaarden kunnen we de lonen van die overgenomen medewerkers niet betalen. Ook dat nog.
Met zulke aangeslotenen heb je geen vakbonden meer nodig, maar ook die lieten zich niet onbetuigd. Omdat timing alles is, besloten ze in de aanloop naar een weekend zonder supermarkten (enfin, zonder geïntegreerde supermarkten dan toch) het depot in Zellik nog eens te blokkeren. Was te lang geleden, vonden ze. Het deed deugd, kunnen we ons voorstellen, al duurde het maar enkele uren. De tijd vliegt als je pret hebt.
Klakkeloos
Maar misschien was het belangrijkste nieuws deze week wel het nieuws dat maar niét kwam: net als bij de aanvang van de voorbije maanden hadden we ons verwacht aan de aankondiging van een nieuw lijstje overnemers voor een twintigtal filialen. Het bleef verdacht stil, evenwel. Hallo, Kobbegem? Zit er dan toch wat zand tussen de raderen?
Zo’n berichtje had nochtans mogelijk de ietwat vervelende framing kunnen vermijden dat dat hele franchiseplan aan het moederbedrijf Ahold Delhaize handenvol geld kost: afgelopen kwartaal alweer 0,2% van de vergelijkbare omzet in Europa en een herstructureringslast van 61 miljoen euro. Als Belga het schrijft, neemt iedereen het klakkeloos over.
Klus geklaard
Dat geld moeten die nieuwe zelfstandigen die deze week van start gingen in Oudergem, Elsene en Ronse dus allemaal gaan terugverdienen. Geen probleem, 2024 wordt sowieso een topjaar. Frans Muller blijft optimistisch: in Europa is de retailer op weg naar herstel, al kondigt hij toch ook een kleine strategische bocht aan, waarover we pas volgend jaar meer te weten gaan komen. Overigens, die krimpende marges zijn nog altijd hoger dan bij de meeste concullega’s, het mag wel even gezegd.
Maar toch. De Musketiers van hun kant hadden maar een half jaar nodig om 51 filialen te franchiseren. De operatie is rond. Klus geklaard. De vakbonden morren nog wel wat over de teloorgang van de arbeidsvoorwaarden, maar al bij al passeerde het haast geruisloos. En geen adhérent die je hoorde klagen over de contracten. Intermarché kan nu het gaspedaal vol induwen, en reken maar dat ze dat ook gaan doen. Vroaar! De concurrenten zijn verwittigd.
Kwadratuur van de cirkel
En waar houdt het management van Delhaize zich intussen mee bezig? Met larven, I kid you not. Die arme beestjes krijgen de onverkochte en bedorven rommel van de supermarktketen te eten om daarna op hun beurt dan weer aan andere dieren te worden gevoerd, die op termijn mogelijk ook in één of andere vorm flink afgekruid op ons bord zullen belanden. Een ware triomf van de circulariteit, aldus de retailer. Oké dan.
Nog niet helemaal circulair, maar over een goed jaar wél: de vleesschaaltjes bij Colruyt. Zelfs de meest oplettende carnivoren was het compleet ontgaan dat die schuimschaaltjes onder hun laagst geprijsde filet pur sinds kort een tintje lichter kleuren: heel donkergrijs in plaats van ongenuanceerd zwart. Je ziet het amper en toch maakt het een wereld van verschil, aangezien ze nu dus recycleerbaar worden. Dat scheelt 67 miljoen schaaltjes per jaar in de verbrandingsoven, of 880 ton polystyreen. Daar kan je niet tegen zijn.
Haantjesgedrag
Toch een bedenking. Net als vorige week, toen het over dierenwelzijn ging, roept de marktleider z’n achterophinkende concullega’s op om het lichtende voorbeeld te volgen. Maar onder ons gezegd en gezwegen: die sectorgenoten blijken allerminst opgezet met het haantjesgedrag van Colruyt. Ze waren er als de kippen bij om discreet aan te stippen dat het Belgische Better Chicken Commitment qua engagementen nog niet aan de enkels komt van het Nederlandse Beter Leven keurmerk dat intussen toch al in enkele Belgische winkels ligt. Potverdriedubbeltjes!
En in Halle hadden ze in een niet zo ver verleden geen oren naar toenadering met confraters over dierenwelzijn, vernemen we ook nog. Off the record weliswaar, want die collega’s willen het niet op de spits drijven. We noemen dus geen namen, maar ingewijden kunnen wel ongeveer raden over wie en wat het gaat, nietwaar? Benieuwd of we over die grijze schaaltjes straks ook nog giftige reacties gaan krijgen. Sfeer is koet!
Troostvoedsel
Bij Carrefour leggen ze de prioriteiten tenminste waar ze dezer dagen horen te liggen: bij uw en mijn armzalige koopkracht, uiteraard. De vijfde golf prijsverlagingen focust op herfstkost als raclette en gratin dauphinois. Niet meteen essentiële producten, zou je denken, maar we kunnen wat troostvoedsel wel gebruiken in deze donkere en natte tijden. Een digitale stempelspaaractie moet intussen de aandacht afleiden van de prijzen die ze ongetwijfeld heimelijk verhoogd hebben. Zo kennen we onze foodretailers wel.
Dat ze toch maar oppassen: die voortdurende focus op prijs en promo brengt het merkimago van de supermarktketens grote schade toe. Dat zeg ik niet, dat zegt de nieuwe Brand Asset Valuator van WPP. Een fors gepeperd rapportje: shoppers zien gewoon het verschil niet meer tussen een 1+1 actie bij de ene en een 3+3 bij de andere. De enigen die daar garen bij spinnen, zijn de uitdagers Albert Heijn en Jumbo, met hun door de Hollandse hoofdkantoren gesubsidieerde dumpingprijzen. Al weet Lidl wel redelijk stand te houden. Maar ja, merkwaarde is nog geen omzet, laat staan marge.
Leugenaar
Tot slot mocht ik deze week kennismaken met een andere dimensie van funshoppen. Slechts twee roltrappen is hij verwijderd van de RetailDetail-kantoren, die gloednieuwe Aziatische supermarkt: Amazing Oriental heeft z’n naam immers niet gestolen. Oké, niet iederéén wordt opgewonden van vijftig tofu-varianten, maar voor die mensen zijn er dan 300 soorten instantnoedels, of gekkigheden als bubble tea en mochi. Dolle pret!
Heel vriendelijke man trouwens, die meneer Chan. Maar wel een leugenaar: “Wij concurreren niet met de supermarkt”, beweert hij namelijk met een minzame glimlach. Wat een onzin. Elke lunch die we bij hem gaan kopen, halen we niet bij de Délifrance ernaast of bij de Delhaize, één roltrap lager. Ik ga maar eens een hapje babi pangang proeven denk ik. Tot volgende week!
