Opgepast: nu wordt het Gele Gevaar pas écht gevaarlijk! In Halle zetten ze zich al schrap, in Kobbegem geldt terreuralarm. En is er in Fleurus écht een nieuw Makro-scenario in de maak? Filet Pur onthult!
Vonken en vuur
Wie niet groot is, moet met velen zijn. Bij Jumbo is eindelijk het besef doorgedrongen dat vriendelijke gesprekken met leveranciers slechts kostbaar tijdverlies opleveren. Dus gooien ze het over een andere boeg. Meer zelfs, ze gaan in zee met de meest gevreesde onderhandelaar van het Westelijk halfrond: niemand minder dan de zelfverklaarde Robin Hood van de foodretail, Gianluigi Ferrari, die in opdracht van Edeka via twéé retailallianties tegelijk de grote boze multinationals in een verstikkende houdgreep neemt.
Die kerel stelt zich niet langer tevreden met zijn rol als portier die wat leuke condities ‘on top’ eist als entreegeld voor de grote merken. Nee, hij heeft zich tot ambitieus doel gesteld om voor eens en voor altijd een einde te maken aan die fameuze territoriale leverbeperkingen, het perverse mechanisme dat merkfabrikanten hanteren om in elke lidstaat van de zogezegde Europese eenheidsmarkt een willekeurige woekerprijs aan te rekenen teneinde hun overwinsten nog te optimaliseren. Dát gaat nog vonken en vuur geven, geloof me.
Eén groot feest
Jumbo rekent op de man om de marges fors op te krikken, want die schamele 1% winst van vorig jaar, dat is niet voor herhaling vatbaar. Ook lagere prijzen staan op het verlanglijstje van topman Ton van Veen, die immers strijd moet leveren tegen enkele concurrenten die vele malen groter zijn. Dat lijkt vooral slecht nieuws voor Colruyt, dat dit jaar eindelijk weer eens geld hoopt te verdienen: de winst gaat verdubbelen. Bon, twee keer niks is nog altijd zo goed als niks, maar het is toch al beter dan helemáál niks, zullen we maar denken. Het marktaandeel stijgt bovendien naar ongekende hoogten. De viering van 50 jaar laagste prijzen wordt één groot feest, dit najaar.
Maar daarna? Vergeleken met Epic en Everest is Agecore, het inkoopclubje van Colruyt Group, toch een beetje het kneusje van de Europese retailallianties. Om nog te zwijgen van het triootje dat Ahold Delhaize plant met Rewe en E.Leclerc. Geen kattenpis. Wie de laagste prijzen ook de komende vijftig jaar wil kunnen garanderen, zal uit een ander vaatje mogen tappen. De nieuwe directie in Halle klinkt bijzonder strijdvaardig, dat wel: er komt een promotieoorlog aan – Carrefour lost met z’n 2+3 stunt deze week al een stevig salvo – maar ze zullen “gepast reageren”. Oké dan.
Salut en de kost
Ze blijven aan de Edingensesteenweg ook van hun oren maken over het franchiseringsplan bij Delhaize, dat de concurrentieverhoudingen gaat scheeftrekken omdat de loonkosten in die zelfstandige winkels op termijn wel 30% lager zullen liggen – net als bij Jumbo en Albert Heijn, trouwens. Maar ja, de gesprekken over een herziening van de paritaire comités in de retail willen maar niet opschieten. De belangen liggen ver uit elkaar, Colruyt dreigt als enige overblijvende grote Belgische foodretailer geïsoleerd te staan. Dat heb je dan. Stefan Goethaert vraagt nu dat de regering het oplost. Dat hoef je Pierre-Yves Dermagne geen twee keer te vragen: hij is al onderweg!
Maar hey, er komen verkiezingen aan, dus er wordt in dit land de komende negen maanden helemaal niks meer opgelost. En al zeker niet dat aanslepende sociale conflict. In Kobbegem hebben ze het intussen wel gehad met de vakbonden: dat ultieme bod blijkt wel degelijk ultiem, de dovemansgesprekken worden na zeven maanden stopgezet. Als dat overlegmodel enkel dient om níét te overleggen, dan kan het net zo goed de vuilnisbak in. Salut en de kost. Over anderhalve week heropent de eerste fiere ondernemer zijn Delhaize-filiaal, in Denderleeuw. Feestje!
Militante Walen
Dat de gemeente maar een voldoende grote antiterreurbrigade paraat houdt. De winkel in Denderleeuw was al eens het trieste slachtoffer van vandalisme, net als Delhaize Flagey in Elsene, nog maar eens deze week. En in Antwerpen, waar ze van een granaat meer of minder allang niet meer opschrikken, gingen de winkelkarretjes in de fik. “Geweld is de laatste toevlucht van de onbekwame”, zoals de grote Isaac Asimov al schreef, en dat was voor de verandering géén science fiction. Bij Intermarché en Mestdagh verloopt de franchiseringsoperatie intussen welhaast geruisloos: en hop, alweer drie winkels erbij. 35 down, 16 to go. Geen militante Waal te bespeuren, daar.
Die hadden het wellicht te druk met het lezen van onze onrustwekkende analyse over hypermarktketen Cora, die geen poot meer heeft om op te staan en voor de schier onmogelijke opdracht staat om een overnemer te vinden voor de hele boel omvalt. En dan liefst geen dubieuze bedrijvendokter of herstructureringsexpert. De gelijkenissen met het geval Makro zijn treffend, dat is ook de onvermijdelijke vakbondsvrouw Myriam Delmée niet ontgaan. De directie wil naar eigen zeggen het zinkende schip wél drijvende houden, en vraagt dat de medewerkers in ruil hun betaalde pauzes en premies opgeven – of gewoon vertrekken, dat mag ook. Volgens de bonden is dat slechts een manoeuvre om de balans wat op te schonen voor een uitverkoop. We zullen zien.
Licht beneveld
En dan nog dit. Twee opgemerkte initiatieven illustreerden deze week in welke mate zelfs eminente retailers de voeling met het gewone publiek hebben verloren. Het lijken wel politici. Ten eerste: de beslissing van Aldi om die sympathieke piraat van de chipszakjes te halen. Om lage prijzen te blijven garanderen komt de volstrekt níét tot de verbeelding sprekende, inspiratieloze merknaam Sun Snacks op de verpakking. De heisa op de sociale media deed heel even denken aan de Cara-hetze, maar in Erpe-Mere dénken ze er niet aan om op hun stappen terug te keren.
In Halle vinden ze dan weer dat het geen pas geeft om klanten gratis wijn te offreren tijdens het winkelen. “Niet meer van deze tijd”, luidt het. Die uitnodigend lonkende geopende fles lekkers bij de ingang verdwijnt voorgoed. Proeven kan enkel nog “onder begeleiding”. Gaat ze omzet kosten, want met een licht beneveld hoofd winkelen mensen toch nét iets minder kritisch. Gelukkig blijven ze in de Carrefour op zaterdagochtend volop bieren van hoge gisting tappen zonder verdere vragen te stellen. Ik weet waarheen! U niet? Tot volgende week!
