Zie je wel: een beetje ziekjes, maar volstrekt onschadelijk, dat voormalige Gele Gevaar. Hoog tijd dat een serieuze mens zich daarover ontfermt. Filet Pur heeft iemand in gedachten, maar ja, ons ongevraagd advies wordt wel vaker weggewuifd. Ten onrechte!
Ce mec est génial!
Een nieuwe maand, een nieuwe uitdaging: amper is die Tournée Minérale achter de rug, of daar begint alweer de Veggie Challenge, die landgenoten wil overtuigen om wat vaker plantaardig te eten. De vijfde editie is het al, en de halve foodretailwereld sponsort mee. Ja, dat zijn dezelfde bedrijven die de boze veeboeren alle steun hebben beloofd. Supermarkten willen nu eenmaal iederéén te vriend houden, en de planeet moet gered. Net als de marges. Ook de Franstalige landgenoten doen mee – althans, dat is toch de bedoeling.
Bij onze zuiderburen zijn ze niet zo gek, evenwel. Geen dag zonder côte à l’os of paté en croute, outre-Quiévrain. Voorlopig mogen plantaardige alternatieven er nog wel verkocht worden – een verbod zou niet door de Europese beugel kunnen – maar met hoogdringendheid heeft de regering er doortastende maatregelen aangekondigd: nepvlees moet zich voortaan onthouden van elke verwijzing naar écht vlees. Ça alors! Dat geldt enkel voor Franse producenten evenwel, zodat Quorn, Beyond Meat, Le Boucher Végétarien en Garden Gourmet er ongehinderd hun plantaardige gang kunnen blijven gaan. Of hoe de populist Macron een veelbelovende lokale industriële sector ten grave draagt. Ce mec est génial! Nu ja, ons probleem niet.
Cacao in het raderwerk
Chocolade, dat is wél ons probleem. Ook al werd onze nationale trots al lang geleden uitverkocht aan de Zwitsers, die er ondanks hun reputatie niet in slagen om Barry Callebaut aan te sturen met de precisie van een luxehorloge, tenzij dan eentje met cacao in het raderwerk. Er moet gestroomlijnd en gesaneerd, wat wereldwijd 2500 banen zal kosten, waarvan 500 bij ons. Het voortbestaan van de grootste chocoladefabriek ter wereld is evenwel niet in gevaar, al was het maar omdat ze interessante subsidies oplevert. Voorlopig toch nog.
Bier, dat is ook ons probleem. Maar toch vooral het probleem van Michel Doukeris in de VS: komt niemand minder dan Donald Trump himself de topman van AB InBev ter hulp geschoten, wil het nog niet lukken om een deftige winstmarge te behalen. Dat belooft voor na de verkiezingen. De brouwer betaalt nog altijd de rekening voor een mislukte socialemediacampagne met een transgender influencer. Rednecks kunnen daar niet mee lachen, de concurrenten wel. En de CEO kan naar z’n mooie bonus fluiten.
Lege kassa
Daarin staat hij niet alleen. Want over problemen gesproken: het is nu ook weer niet zo erg dat hij zich genoodzaakt ziet de boodschappen voortaan bij zijn dubieuze Russische concurrent MyPrice te doen, maar Frans Muller zag zijn loonbriefje wél lichtjes krimpen in 2023. Nu ja, lichtjes: toch met zo’n 383.000 eurootjes. Hola, daar had hij in betere tijden gerust een paar keer mee naar een sterrenrestaurant gekund, zou je denken. Of om garnalen. Zoals steeds was dat volgens de media het enige cijfer dat er écht toe deed in dat lijvige jaarverslag dat Ahold Delhaize woensdag publiceerde. Typisch. Afgunstjournalistiek, altijd goed voor de clicks. Dus doen we lustig mee. We kennen u.
Ook de familie van Eerd moeten op de kleintjes letten: ze keert zichzelf noodgedwongen een jaartje geen dividend uit. ’t Is simpel: de kas is leeg. Al drie jaar op rij ziet Jumbo de winst immers verdampen dat het een aard heeft. Net als het marktaandeel op de thuismarkt. Dat voormalige Gele Gevaar heeft de gele koorts. Het lijkt op een griepje, maar het kan ontaarden in een levensbedreigende aandoening waartegen geen behandeling bestaat. Of ze de scheve situatie snel gaan rechttrekken met kostenbesparingen, antidiefstalmaatregelen, een bijgestuurd prijsbeleid en internationaal inkopen? Zegt u het maar.
Catch-22
De Vlaamse expansie kost intussen handenvol geld dat er niet meer is. Vijftig winkels tegen eind 2025? Dat zou betekenen dat ze hier de komende 22 maanden nog zeventien bijkomende supermarkten weten te openen, ondanks de hardnekkige boycotacties van buurtcomités en concurrenten. En ondanks de striemende commentaren van onze Grote Roerganger, die al de hele dag triomfantelijk loopt te zingen van “Ze gaan vertrekken, ze gaan vertrekken!” U kent ‘m. Zelfverklaarde fan van Jumbo, nochtans. Met zulke fans heb je geen vijanden meer nodig.
Tja, vertrekken is makkelijker gezegd dan gedaan. Jumbo zit hier in een pijnlijke catch-22: ze zijn met hun 33 winkels eigenlijk al te ver gevorderd om nog de aftocht te blazen, maar koppig doorzetten is evenmin een geweldige optie. Wat dan? Is er een derde weg? Verschillende bronnen in Nederland insinueren dat de familie het meer dan gehad heeft met haar supermarktbedrijf. De lol is er af. Frits mag niet meer, Colette en Monique willen niet meer. Ton van Veen mag de boekhouding opschonen in afwachting van een redelijk bod. Dat de nieuwe eigenaar het dan maar uitzoekt. Vanzelfsprekend ontkent de huidige topman dat met klem. Maar laten we de prikkelende denkoefening eens maken?
Bedank me later
U hoort me al van ver komen, uiteraard: als Colruyt Group écht lef heeft, dan doen ze dat bod. Een uitgelezen kans om de omzet te verdubbelen en zo toch een béétje Europese schaal te verwerven. Een unieke gelegenheid om een lastige rivaal in België kalt te stellen en ten langen leste die protectionistische Nederlandse markt te betreden, waar naast Albert Heijn geen noemenswaardige concurrentie actief is. Een zeldzaam breekijzer ook om eindelijk lid te kunnen worden van een volwaardige Europese retailalliantie, bepaald geen overbodige luxe.
En om ze ginder in Halle – en in Mechelen – nog wat meer te jennen, nu ik toch vrolijk bezig ben: een mooie opportuniteit om de franchisewinkels van dat gezapige Spar in België om te bouwen naar een scherpe, moderne formule die mits de nodige bijsturing de strijd met Delhaize, Albert Heijn en Carrefour Market wél aankan. Met de naam Jumbo, inderdaad. Beetje peper in hun gat kunnen ze daar wel gebruiken, toch? Komaan Jef, waar wacht je nog op? Je moest al in Veghel staan. Bedank me later. En tot volgende week!
