Met gierende banden zet een prijsvechter de bocht in, om met een cliffhanger te eindigen. Als discounters de wereld niet zullen redden, wie dan wel? Alleszins Filet Pur niet, en al zeker niet op een zondag, want dat is de nieuwe zaterdag.
Bakkeleien in de kantlijn
“Waar zijn jullie eigenlijk, Danone, Mondelez, Lotus Bakeries? Hoe zit het met die living wage-bananen, Carrefour?” Fairtrade-directeur Philippe Weiler nam afgelopen dinsdagavond geen bananenblad voor de mond bij de uitreiking van zijn Frontrunner-awards. De geviseerde beursgenoteerde multinationals schitterden verblindend door hun afwezigheid, niet alleen op die gezellige netwerkavond (geen klachten over de catering), maar ook en vooral in de cijfers.
Tja, zolang die grote jongens met hun vette marges eerlijke handel geen prioriteit achten, blijft het voor het Fairtrade-label toch een beetje bakkeleien in de kantlijn: het aanbod breidt wel uit, maar de verkoop staat onder druk. Nog een geluk dat de harde prijsvechters belang hechten aan een proper imago: Weiler kon onderscheidingen uitreiken aan z’n voormalige werkgever Lidl en aan Aldi en Colruyt, samen de drie retailers met de grootste Fairtrade-impact in België. Kijk eens aan: de onderkant van de markt geeft het goede voorbeeld.
Iemand moet het doen
En daar houdt het niet op: werd Lidl een week geleden al gehuldigd als voorvechter van de mensenrechten, dan gooit de smart discounter er nu nog een ferme schep bovenop door een samenwerkingsverband aan te gaan met WWF, met als enige ambitie onze blauwe planeet van de apocalyps te redden. Iemand moet het doen: je bent op weg naar morgen of je bent het niet. En de bovenvermelde corporates zijn het duidelijk níét. Dus.
Er waait daar trouwens een serieus frisse stormwind door het internationale hoofdkantoor in Neckarsulm. Grote baas Kenneth McGrath haalt de bezem door de organisatie en herschikt z’n directieteam. De man is tot het revolutionaire inzicht gekomen dat het in retail, op de keper beschouwd, allemaal om de klant draait. En dus komt er een klantendirectie, met een voormalige BMW-manager aan het stuur, die met gierende banden de bocht zal inzetten. Fasten seatbelts! Als hij maar geen donuts blijft draaien, want zo gaat het niet vooruit. Lidl is geen driftclub.
Intussen zet de retailer een ware stoelendans in, waarbij nogal wat landendirecteurs naar de hoofdzetel worden overgeplaatst. Met inbegrip van Matúš Gála, sinds goed twee jaar in Merelbeke aan de slag. Wie hem zal opvolgen? “We weten het écht nog niet”, horen we vanuit het Guldensporenpark. Dat was vrijdagochtend, kwart voor negen. Misschien is er straks al wél nieuws. Van een heuse cliffhanger gesproken!
Stelletje knoeiers
Was gratis bezorgen niet definitief afgevoerd als zakenmodel? Dat was dan buiten Picnic gerekend: “Als je de last mile zo efficiënt doet als wij, dan kun je het gratis doen,” aldus een zelfverzekerde Michiel Muller, die met deze quote de verzamelde concurrentie simpelweg afdoet als een stelletje knoeiers die niet het minste benul hebben van waar ze eigenlijk mee bezig zijn. Heerlijk helder.
Gratis wordt bezorgen nooit of te nimmer bij Colruyt Group, waar ze nu wél het CNG-dogma loslaten: Collect&Go bezorgt voortaan elektrisch, om ertoe bij te dragen dat alle transport van de fiere marktleider geheel emissievrij verloopt tegen 2035 – slechts vijf jaar later dan bij Albert Heijn, stipt ons slecht karakter daarbij fijntjes aan.
Bij drankenbezorgdienst Andy daarentegen gaan de centjes voor het milieu: om van de doorstart na het faillissement een succes te maken, stapt de startup af van elektrische bestelwagens om voor stevige diesels te gaan, met een grotere actieradius en dito laadvermogen. Klimaatrealisme in de praktijk.
Catch-22
Iets bescheidener is de milieu-impact van de moestuin op het dak van Delhaize Boondael, maar toch: 2200 kilo opbrengst afgelopen jaar, van wel 54 soorten groenten, fruit en kruiden, waaronder daubentonkool (die heb ik moeten opzoeken: een soort boerenkool is het, die zowat het eeuwige leven heeft bovendien).
“Spectaculaire cijfers”, kopte het persbericht. Als ze het zelf zeggen. Ze hadden trouwens wat te vieren, in Kobbegem: afgelopen week heropende immers het honderdste filiaal van de retailer als franchisewinkel. Verloopt vlotjes, de eindmeet komt in zicht. Die supermarkt in Haacht gaat doen wat zo goed als alle andere vestigingen ook aan het doen zijn: meer lokaal assortiment, meer commerce en ondernemerschap, een flexibeler werkorganisatie op de vloer, en zoals al 70% van de voorgangers wellicht ook op zondag openen. Want dat is de nieuwe zaterdag.
Waardoor de winkels die niét op zondag openen, stilaan een bedreigde minderheid worden: voor Colruyt Laagste Prijzen, Aldi, Lidl en de Carrefour-hypermarkten is zondagsopening amper bespreekbaar en sowieso op de meeste locaties niet rendabel wegens de veel te hoge loonkosten. Een serieuze handicap in de concurrentiestrijd. Maar het is ook een Catch-22: als straks iederéén opent op zondag, dan realiseert de sector gewoon dezelfde omzet met hogere kosten, zoals Stefan Goethaert vorige week al opmerkte. En zo krimpen de marges verder, als zijden slipjes in de kookwas. Goed bezig.
Mossel noch komkommer
En dan nog dit. Als de ene na de andere foodretailer een persbericht uitstuurt om te melden dat het mosselseizoen begonnen is, dan weet de retailjournalist hoe laat het is: tijd om de koffers te pakken. Jaja, uiteraard zijn ze dit jaar weer vol en vlezig, heerlijk van smaak en slechts een fractie duurder dan vorig jaar. Check! Behalve dan bij CRU: daar liggen exclusieve Belgische hangcultuurmosselen in de toonbank tegen de hoogst mogelijke prijs – hey, pionierswerk mag wat kosten.
Maar de start van het mosselseizoen betekent ook dat de komkommertijd is aangevangen. De komende twee maanden valt er verder helemaal nergens commentaar op te leveren, valt te vrezen. Vandaar dat uw geliefde vrijdagse column als vanouds twee maanden onderduikt om na de grote vakantie frisser dan ooit terug te keren. Geniet van de zomer en tot in september!
