Waarom Carrefour het nieuws beheerste, Colruyt failliet gaat, multinationals moeten leren rekenen en de voedingsindustrie 3.0 voor de deur staat? Dat verneemt u in het slechts min of meer GDPR-conforme weekoverzicht van RetailDetail Food!
Dissidente elementen
Afgelopen week waren we allemaal een beetje bondscoach, maar de marketingafdeling van Carrefour Belgium toch het minst van al: ze hebben daar de bal naast het doel gekopt, de penalty over de deklat getrapt, of toch minstens een voorzet slecht ingeschat. Die Panini-albums, die posters en die kickertafels kunnen dus de vuilnisbak in, want ze stroken niet langer met de harde realiteit. Vreemd trouwens dat de nationale sportmedia nalieten om de ware reden achter de niet-selectie van onze rijkelijk getatoeëerde middenvelder te vermelden. Uit goede bron weten wij namelijk dat niemand minder dan president Poetin er zélf bij de heer Martinez op heeft aangedrongen om zijn team te zuiveren van dissidente elementen. Dat WK dient immers enkel en alleen om het imago van de Russische natie op te krikken, en daar draagt een met javelwater gebleekte hanenkam niet toe bij. Maar dit geheel terzijde.
Je zou denken dat ze bij Carrefour op dit moment wel andere zorgen aan hun hoofd hebben, maar nee hoor: “Carrefour heeft géén fundamenteel probleem in België!” Dat verklaarde de directie letterlijk aan de krant, dus is het gewoon waar. Oké, de hypermarkten zien hun non-foodverkopen kelderen, de e-commerce business hinkt achterop, de werkingskosten zijn te hoog en de winkelmedewerkers zouden wat meer flexibiliteit aan de dag mogen leggen, maar verder? Geen enkel probleem, echt waar niet.
Ongekende hoogten
Enfin, tenzij dan in Frankrijk, waar de retailer zo’n 230 voormalige Dia-vestigingen niet aan de straatstenen kwijt geraakt. Nu moet u weten: in 2000 nam Carrefour die oorspronkelijk Spaanse discountketen over, in 2011 moest dat hele Dia alweer de deur uit en ging het naar de beurs, en in 2014 kocht Carrefour de Franse inboedel gewoon terug. Acht-hon-derd winkels, waarvan zowat één derde structureel onrendabel blijkt. We moeten toegeven, in vergelijking hiermee zijn de Belgische troubles van de retailer inderdaad tamelijk peanuts.
En dan nog was datzelfde Carrefour niet uit het nieuws te branden. In China wil de keten niemand minder dan Jack Ma van Alibaba het vuur aan de schenen leggen, middels de opening van een supermarkt die zo hoogtechnologisch is dat je ervan gaat duizelen. Dat doet het in samenwerking met Tencent, een goedkope Facebook-kopie die nog minder om onze privacy geeft dan Facebook zelf. Je kan in die winkel betalen door naar het vogeltje te lachen. Meer zelfs, de hele zaak hangt propvol camera’s en wil een labo zijn dat de technologie voor gelaatsherkenning naar ongekende hoogten helpt te stuwen. Hola, dus Carrefour gaat de Chinese overheid Big Brother-gewijs helpen om haar onderdanen onder de knoet te houden? Mooi is dat. Tja, met dat GDPR-gedoe moeten ze ginder eens héél hartelijk lachen uiteraard. Maar lach niet te vroeg, want in de VS doet Amazon niet veel anders: Jeff Bezos gaat de politie helpen. Hoopt hij zo de goodwill van Trump af te kopen?
Tijdelijke job
Verdween afgelopen week uit de werkloosheidsstatistieken: Denis Knoops, de man die vorig jaar het gelag betaalde voor kwakkelende resultaten bij Delhaize. Hij wordt nu de nieuwe grote man achter het popup-concept Chronostock. Een tijdelijke job, wellicht, maar toch. Al even tijdelijk is het pop-up restaurant van Lidl dat blokkende studenten in Gent dag en nacht voor geen geld aan gezonde kost wil helpen. Tot ongenoegen van de plaatselijke horecasector, die minder vindingrijk uit de hoek komt. Nu ja, gezondheid blijkt voor de smart discounter een relatief begrip. Op het menu zien we inderdaad veggie quinoasalade, broccolisoep en gegrilde zuiderse groenten, maar ook verloren brood, tournedos Stroganoff en een flink op de maag wegend English breakfast. We zullen onze dochter, kotstudent en voltijds veganist, eens langs sturen voor een vlijmscherpe recensie.
Nu we het toch over uw en mijn gezondheid hebben: sigaretten horen niet langer thuis in de supermarkt, oordeelt Waals minister van Volksgezondheid Alda Greoli. Dat moet zijn: sigaretten horen niet thuis in de Waalse supermarkt, want verder reikt haar bevoegdheid niet. Zo opent ze interessante perspectieven inzake gemeenschapsgrensoverschrijdende handel. Comeos vindt alvast dat eventuele maatregelen moeten slaan op àlle verkopers van tabak. Moeten we dat interpreteren als een pleidooi voor een totaalverbod? Dat opent dan interessante perspectieven inzake grensoverschrijdende handel zonder meer. Bij Greenpeace zullen ze wel akkoord gaan. Daar willen ze zo’n totaalverbod uitbreiden naar fijne vleeswaren, die immers het nieuwe tabak blijken, vooral wanneer er onschuldige kinderen in het spel zijn. Al schoot dat gechargeerde filmpje met een rokende Maya de Bij menig waarnemer in het verkeerde keelgat.
Flagrante leugens
Wekelijks ontvangen we hier persberichten van multinationals die trots melden dat ze hun producten alweer enkele procenten gezonder hebben gemaakt. Beetje minder suiker hier, beetje meer vezels daar, u kent dat. Flagrante leugens zijn het echter, als we mogen afgaan op de Global Access to Nutrition Index. Wanneer bijvoorbeeld Unilever beweert dat 35% van z’n producten gezond is, blijkt dat volgens objectief onderzoek slechts 10% te zijn. Ofwel kunnen ze niet rekenen, ofwel zijn ze nogal snel tevreden over zichzelf, die multinationals.
Daar hebben ze nochtans weinig redenen toe. Het ontbreekt ze aan snelheid en innovatiekracht, dat werd hier al vaker gesteld. Bij Nestlé blijven ze niet bij de pakken zitten: de fabrikant brengt z’n verschillende researchafdelingen nu samen in één machtig super-onderzoeks-en-ontwikkelingscentrum teneinde de concurrentie voorgoed het nakijken te geven. Ook Kraft Heinz investeert in een Europees innovatiecentrum en ambieert niks minder dan de ‘voedingsindustrie 3.0’, naar eigen zeggen. Kijk eens aan. We kunnen amper wachten. En u?
Ho, momentje! We wilden eigenlijk al afsluiten, toen volgende kop ons naar adem deed happen: “Colruyt is de duurste supermarkt van West-Europa”, stond er. “Wel 35 procent duurder dan z’n concurrenten”. Echt waar, volgens Deutsche Bank is het liedje van Jef nu echt wel uit. De concurrentie neemt toe, groei is een illusie en het bedrijf heeft geen cash meer op overschot om nog meer eigen aandelen in te kopen. Kortom, het faillissement wenkt, een catastrofaal einde lijkt onafwendbaar. Moet Jef op zoek naar een nieuwe job, of doen ze bij De Tijd nu ook al aan fake news? Hoog tijd voor een terrasje, denken we. Tot volgende week!
