Zijn retailers ruziemakers en bedriegers? Moeten energiedrankjes verboden worden? Staat Carrefour voor een sanering en wordt Delhaize zo Hollands als kaas? Alweer een bewogen week, zoals blijkt uit het plasticvrije overzicht van RetailDetail Food.
Strak gespannen
Wanneer je omzet amper groeit en je winst een flinke duik neemt, dan kan je niet echt tevreden zijn. 2017 was inderdaad aan de belabberde kant voor Carrefour, zowel op groepsniveau als in België, zo bleek uit de zopas gepubliceerde cijfers voor het vierde kwartaal en het volledige boekjaar. Voor de retailer kon het jaar dan ook niet snel genoeg voorbij zijn. Of 2018 beter wordt, zal in grote mate afhangen van het langverwachte transformatieplan dat Alexandre Bompard volgende dinsdag presenteert. Bij heel wat medewerkers staan de zenuwen nog strakker gespannen dan de legging van Kim Kardashian.
Verandering wordt in 2018 ook de enige constante voor Delhaize. Vorig jaar kregen ze daar al een nieuwe CEO (al was het toen nog onduidelijk of die wel CEO mocht worden genoemd) en nu heeft die man ook zijn directieteam herschikt. Enkele oudgedienden mochten beschikken, enkele nieuwkomers worden met open armen verwelkomd. De media waren er als de kippen bij om te wijzen op de grotere Zaanse invloed bij de retailer. ‘Top Delhaize kleurt steeds Nederlandser’, dat soort titels. Daarop zijn we met de rekenmachine in de aanslag toch eens aan het tellen gegaan. Wat blijkt? Er zit één Nederlander in het nieuwe team. Exact één. En de CEO is een Fransman. Big deal?
Besparen op gezelligheid
We herinneren ons een tijd dat er één Amerikaan in het directiecomité van de keten zat, en geen enkele krant die toen schreef dat de top van Delhaize steeds Amerikaanser kleurde. Maar goed. Die ene Nederlander, die zit dus wel aan de kassa. Kan geen toeval zijn. En nog iets anders valt op: een zitje in het Belgische directiecomité is voor sommige leden slechts een bijbaantje, want ze nemen er ook de rest van Europa bij. Dat is zéker invloed uit Zaandam: Albert Heijn let op de kleintjes, en bespaart waar het kan. Ook op overhead dus.
Op oer-Hollandse gezelligheid besparen ze trouwens ook. Ga maar na: klinkende ruzie met Johma, dat dus meteen uit de rekken werd geflikkerd. Eerder overkwam dat al fabrikanten als Bel Group, Grolsch en Kraft Heinz. Dat belooft! Bovendien maakt Appie zich schuldig aan onverholen ethnic profiling in een interne opleiding. Komt een blanke man met bril in de winkel – de vet betaalde auteur van deze column bijvoorbeeld – dan weten AH-medewerkers geheel terecht dat er geld te verdienen valt, want: premiumklant! Hier met die sushi! Verschijnt daarentegen de gekleurde buurvrouw met haar coolest monkey in the jungle, dan wordt ze straal genegeerd omdat ze toch enkel goedkope huismerken meeneemt. Als ze die al niet steelt, uiteraard. Ja, knap werk van de hoogopgeleide managers of consultants die deze verfijnde segmentatie op punt stelden!
Monsterverbod
Misschien hadden ze teveel energiedrankjes geconsumeerd? Zou zomaar kunnen, want die veroorzaken vreemde gedragingen bij jonge gebruikers: concentratieproblemen, rusteloosheid, slapeloosheid, diarree, misselijkheid en hartritmestoornissen onder andere. Artsen pleiten voor waarschuwingsstickers en een verkoopverbod voor jongeren onder de 18 jaar. In het VK hebben Aldi, ASDA en Waitrose trouwens al toegezegd dat ze geen Monster of Red Bull meer gaan verkopen aan min-zestienjarigen. Maar ja, waar gaat dat eindigen? Een verbod op koffie voor de kids? En cola? Het zal binnenkort praktischer worden om minderjarigen gewoon de toegang tot de supermarkt te ontzeggen.
Als de Belgische biercultuur en de Napolitaanse pizza het tot Unesco-werelderfgoed kunnen schoppen, dan moet de Franse baguette dat ook kunnen, vindt president Emmanuel Macron. Jaloezie, meer is het niet. Hij voegde er nog een hele speech aan toe over qualité en savoir-faire, maar die zullen we u besparen. Het stokbrood heeft alvast dit gemeen met de pizza: de supermarkt ligt vol spotgoedkope imitaties die doorgaans uit de diepvries komen en die met het origineel nog weinig van doen hebben. Dat zal ons bier niet gauw overkomen.
Kleine cijfertjes
Supermarkten en merkfabrikanten laten geen gelegenheid onbenut om de shopper te misleiden en te bedriegen, dat is algemeen geweten en het werd afgelopen week nog maar eens hard gemaakt door een journalist die met het telraam in de hand naar de winkel trok. Zijn conclusie: hoewel je zou verwachten dat grote verpakkingen voordeelverpakkingen zijn, blijken ze per kilo of per liter soms duurder dan de kleinere variant. Consumenten doen er dus goed aan op de kleine cijfertjes te letten. De verklaring? “De standaardverpakking is meestal goedkoper omdat ze in grotere volumes wordt geproduceerd”, volgens de retailers. “Men speelt bewust een spelletje met verpakkingen om prijsvergelijkingen te bemoeilijken”, volgens een retailkenner. Tja.
De toekomst van de harddiscount bevindt zich meer dan ooit in het Oost-Vlaamse Erpe-Mere, dat tot nu toe vooral bekend was om zijn vele watermolens. Daarin komt verandering, want niemand minder dan Lidl opent daar nu een filiaal ‘Of The Future’, letterlijk op een steenworp van het Aldi-hoofdkwartier. Sympathiek! Dat kunnen de concullega’s uiteraard niet over hun kant laten gaan. Ze zijn daar dus ook druk met het bouwen van de eerste Belgische Aldi volgens het allernieuwste internationale concept. Hij zal vermoedelijk in maart de deuren openen. Erpe-Mere wordt een ware shopping destination voor kwaliteitsbewuste prijskopers, wie had dat gedacht?
Zondag jobdag
Het Neutraal Syndicaat voor de Zelfstandigen (NSZ), dat naar schatting anderhalve buurtwinkel vertegenwoordigt maar wel slim de media bespeelt, pleitte zo’n beetje uit het niets voor een verruiming van de zondagsopening voor buurtsupermarkten. Het veel grotere Unizo reageerde prompt gepikeerd: niemand zit hierop te wachten, zogezegd. Tot de aap uit de mouw kwam: “openen op zondagnamiddag kan enkel rendabel zijn aan dezelfde loonvoorwaarden als voor de zondagvoormiddag.” Aha. Toch is dit een non-discussie als u het ons vraagt – en anders ook. Ten eerste zit de consument hier uiteraard wél op te wachten. Ten tweede draaien zelfstandige supermarkten des zondags volledig op flexibele jobstudenten, dat weet iedereen. Dus. Het is gewoon géén issue. Niemand hoeft dit leuk te vinden, maar zondagsrust is een concept uit de vorige eeuw. Geeuw.
Toch willen we geheel in de positieve sfeer eindigen. Flink wat stichtende verhalen zagen we namelijk passeren deze week. Zo was er de grote verzoening tussen Colruyt en PepsiCo, een inspirerend voorbeeld voor eenieder, en vooral voor Albert Heijn en Johma uiteraard. Met tranen in de ogen vielen de betrokkenen elkaar naar verluidt in de armen, na slopende onderhandelingen die meer dan twee maanden aansleepten. Terwijl het uiteindelijk om een simpel misverstand ging! Dat het nooit meer zou gebeuren, beloofden ze echter niet. Ook ontroerend is het initiatief van Aldi Nord én Süd: eendrachtig samen lanceren ze een keurmerk voor dierenwelzijn, dat dieren vers stro en frisse lucht garandeert in de stallen, alvorens ze de trip naar het slachthuis maken.
Prompt verslikt
Voorbeeldig gedragen merken en retailers zich ook in de strijd tegen de plasticsoep. De EU heeft zopas een Plastics Strategy gepubliceerd, die wordt toegejuicht door EuroCommerce, de belangenorganisatie van de retailers. Watermerk Evian kondigde aan dat het tegen 2025 volledig circulair wil worden en enkel nog flessen zal gebruiken uit 100 % gerecycleerd plastic. En de Britse regering heeft tussen de Brexitgesprekken door een stevig milieuplan op poten gezet waarin het vermijden van plasticafval een prioriteit is. Theresa May vraagt supermarkten om met een plastiekvrije rayon te starten en om een meerprijs op weggooiverpakkingen te overwegen. Ze wil ook kleine winkels verplichten om plastic zakjes betalend te maken.
Diepvriesketen Iceland voelt zich aangesproken en gaat als eerste supermarkt alle plastic weren uit de verpakkingen van zijn huismerken. Binnen vijf jaar zijn ze volledig plasticvrij. De retailer pleit daarnaast voor statiegeld op plasticflessen. Echt. Waarop enkele collega’s zich prompt verslikten in hun gearomatiseerd watertje, gokken we. Immers, bij ons gaat de foodretailsector steevast tekeer als een kolerieke duivel in een plastic wijwatervat telkens wanneer statiegeld op petflessen ter sprake komt. Zullen we een kleine prognose wagen? Dat statiegeld komt er. Misschien niet morgen, maar toch. Net als in enkele buurlanden. Als je op het kasticket ziet dat het statiegeld evenveel bedraagt als de prijs van het product, dan ben je niet geneigd om dat flesje nog weg te gooien. En als je dat toch doet, wordt het meteen opgeraapt door iemand die de centjes wél kan gebruiken. Zelf gezien, afgelopen zomer in Berlijn. Vaarwel, zwerfvuil. ’t Is te zeggen: nu de chipszakjes nog. En de sigarettenpeuken. En de kauwgom. En… Enfin, tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
